Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

1η  Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας Καστοριάς
                                         7 - 8 - 9 Ιουλίου 2017.
Η 1η  Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας Καστοριάς θα πραγματοποιηθεί στον υπαίθριο χώρο της Εταιρίας Προστασίας Περιβάλλοντος γνωστό ως Ξύλινο Σπίτι ( Λεωφόρος Κύκνων, στην είσοδο της πόλης).
Ωρες λειτουργίας : Παρασκευή 7 Ιουλίου έναρξη στις 18:00, το Σάββατο  από τις 10:00 π.μ. – 00:00  και  Κυριακή από τις 10:00 π.μ. – 00:00

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Κοινωνική Οικολογία / Κομουναλισμός και Περιεκτική Δημοκρατία...

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Παρά την επίδραση που έχουν ασκήσει κάποια μέρη του Καστοριαδικού προτάγματος της αυτονομίας και η Κοινωνική Οικολογία/Κοινοτισμός [communalism]/Ελευθεριακός Κοινοτισμός (ΕΚ) του Μπούκτσιν στο πρόταγμα της ΠΔ (και παρά την αντίστοιχη επίδραση του έργου του Κροπότκιν ή της Άρεντ – μεταξύ άλλων – στον Μπούκτσιν και τον Καστοριάδη), η ανάλυση του προτάγματος της ΠΔ για την νεωτερικότητα και την περιοδολόγησή της, για την παγκοσμιοποίηση, τις τάξεις και την τωρινή πολυδιάστατη κρίση και, φυσικά ,η ίδια η πρόταση για μια κοινωνία οργανωμένη ως ΠΔ καθώς και η στρατηγική μετάβασης σε αυτή, το διαφοροποιεί εντελώς τόσο από την Καστοριαδική όσο και από την Μπουκτσινική αντίληψη. Έτσι, πέρα από τις θεμελιώδεις φιλοσοφικές, πολιτικές και οικονομικές διαφορές ανάμεσα στο πρόταγμα της ΠΔ και στο πρόταγμα της αυτονομίας, που εξέτασα παραπάνω, υπάρχουν παρόμοιες θεμελιώδεις διαφορές ανάμεσα στο πρόταγμα της ΠΔ και στο πρόταγμα του ΕΚ, που θα εξετάσω εν ολίγοις εδώ. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι η προτεινόμενη διέξοδος από την τωρινή κρίση, με βάση μια Περιεκτική Δημοκρατία γενικά και μια Οικονομική Δημοκρατία ειδικότερα, διαφέρει ουσιαστικά τόσο από μια οικονομία εργατικών συμβουλίων, βασισμένη σε μια πραγματική αγορά (πρώιμος Καστοριάδης) όσο και από μια «ηθική οικονομία» βασισμένη στην μετα-σπάνη (Μπούκτσιν).

Οι διαφορές μεταξύ Κομουναλισμού και Περιεκτικής Δημοκρατίας ανακύπτουν, όπως και στην περίπτωση του προτάγματος της αυτονομίας, τόσο στο φιλοσοφικό όσο και στο οικονομικό επίπεδο.


Η εσφαλμένη υπόθεση της κοινωνικής εξελικτικής διαδικασίας

Διαλεκτικος νατουραλισμος!

Μάρεϊ Μπούκτσιν, ο στοχαστής της ελευθερίας και της οικολογίας

Στο παρακάτω κείμενο παρουσιάζεται με συντομία η ζωή και το έργο του Μάρεϊ Μπούκτσιν, όπως επίσης και οι σημαντικότερες προσπάθειες για τη διάδοση της θεωρίας του (κοινωνική οικολογία), δηλαδή του Ινστιτούτου για την Κοινωνική Οικολογία και του προγράμματος για τον Κομμουναλισμό.
Τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Ιουλίου 2006 πέθανε ο Μάρεϊ Μπούκτσιν (Murray Bookchin) σε ηλικία 85 ετών. Σύμφωνα με τις δηλώσεις της κόρης του στα τοπικά μέσα ενημέρωσης του Βερμόντ (Vermont) των Η.Π.Α. πέθανε από ανακοπή καρδιάς στο σπίτι του στο Μπέρλιγκτον (Burlington) του Βερμόντ.

Βιογραφικά στοιχεία
Ο Μπούκτσιν γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη τον Ιανουάριο του 1921 από γονείς Ρώσους-εβραίους μετανάστες. Η γιαγιά του, από την πλευρά της μητέρας του, φρόντισε από πολύ νωρίς να εμποτίσει τον μικρό Μάρεϊ με τις ελευθεριακές ιδέες, αφού η ίδια συμμετείχε παλιότερα σε ένα κίνημα που εκδηλώθηκε στην τσαρική Ρωσία. Ο Μπούκτσιν κατά τη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929-32, και ενώ ήταν μόλις 9 ετών, οργανώθηκε στην κομμουνιστική νεολαία, αλλά το 1939 μετά το σύμφωνο Μολότωφ- Ρίμπεντροπ (1939) μεταξύ Σοβιετικών και Ναζί διεγράφη λόγω αναρχοτροτσκιστικών αποκλίσεων. Εντωμεταξύ, είχε δηλώσει εθελοντής για το μέτωπο του ισπανικού εμφυλίου, αλλά η αίτησή του απορρίφθηκε λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Αργότερα, πέρασε στον τροτσκισμό από τον οποίο γρήγορα απογοητεύτηκε. Υπήρξε εργάτης σε χυτήριο του Νιου Τζέρσεϋ, ενώ ως εργάτης σε αυτοκινητοβιομηχανία κατά τη διάρκεια της μεγάλης απεργίας της Τζένεραλ Μότορς, υιοθέτησε την αντιεξουσιαστική σκέψη. Δημοσίευσε δεκάδες βιβλία, δίδαξε στα «ελεύθερα πανεπιστήμια» της Νέας Υόρκης, στο Στάτεν Άιλαντ (City College University System) και έγινε τακτικός καθηγητής στο Νιου Τζέρσεϋ (Ramapo College). Επίσης, υπήρξε συνιδρυτής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικολογίας (Institute for Social Ecology) στο Βερμόντ το οποίο διηύθυνε μέχρι το τέλος της ζωής του.1
Ο Μπούκτσιν, έπασχε χρόνια από σκλήρυνση κατά πλάκας, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει προβλήματα κίνησης που συνεχώς επιδεινώνονταν. Τα τελευταία χρόνια μετακινούνταν με αναπηρικό καρότσι και ακολουθούσε βαριά φαρμακευτική αγωγή. Ωστόσο, η ασθένειά του δεν τον εμπόδιζε να δουλεύει ακατάπαυστα μέχρι το τέλος της ζωής του για την ολοκλήρωση του τετράτομου έργου του Η Τρίτη Επανάσταση (The Third Revolution). Τους τελευταίους εφτά μήνες της ζωής του είχε προβλήματα με την καρδιά του.

Η φιλοσοφία και η πολιτική σκέψη του Μπούκτσιν

Ήττες και νίκες. Του Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα

Όταν κάποιος πετάει μια πέτρα σ’ ένα κρυστάλλινο ποτήρι κι αυτό σπάει, προκύπτει συχνά το ερώτημα: Γιατί σπάει το ποτήρι; Σπάει λόγω της πέτρας που το χτύπησε; Ή μήπως επειδή το ποτήρι είναι εύθραυστο και συνεπώς η πέτρα το θρυμματίζει εύκολα; Πρόκειται για μια ερώτηση που συνήθως έθετε ο κοινωνιολόγος Πιερ Μπουρντιέ για να εξηγήσει ότι μόνο το δεύτερο ενδεχόμενο ήταν σωστό, επειδή σου επιτρέπει να ανακαλύψεις τις συνθήκες μετασχηματισμού του αντικειμένου στην εσωτερική διαμόρφωσή του.
Στην περίπτωση του δημοψηφίσματος της 21ης Φλεβάρη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπήρξε μια πολιτική εκστρατεία ενορχηστρωμένη από ξένους συμβούλους. Οι μυστικές επισκέψεις της «μη κυβερνητικής οργάνωσης» NDI (Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο) που εξαρτάται από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, η εκπαίδευση διαδικτυακών ακτιβιστών, τα συνεχή ταξίδια των ηγετών της αντιπολίτευσης στη Νέα Υόρκη –όχι ακριβώς για χειμερινή αναψυχή– φανερώνουν έναν εξωτερικό σχεδιασμό που άσκησε σημαντική επιρροή. Αλλά, όπως ακριβώς η πέτρα που εκτοξεύθηκε στο ποτήρι, αυτή η εξωτερική δράση κατάφερε να επηρεάσει μόνο λόγω των εσωτερικών συνθηκών της πολιτικής πραγματικότητας της Βολιβίας – αυτή είναι λοιπόν που χρήζει ανάλυσης.

Η νέα δομή των κοινωνικών τάξεων

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Κίνηση για την Αποανάπτυξη

Από Κοινού – Κίνηση Αποανάπτυξης Τρικαλινών Πολιτών

 

http://apokoinou.com/

 

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΡΙΚΑΛΙΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός !!
Η σημερινή χαοτική παγκόσμια τάξη πραγμάτων μας προειδοποιεί για ένα απειλητικό μέλλον. Είναι αναγκαίο να αναζητήσουμε διέξοδο από την πολύπλευρη σημερινή κρίση και όχι να παραδοθούμε στην παραλυσία του ανήσυχου παρατηρητή. Η κίνησή μας δημιουργήθηκε για να συμβάλλει όσο μπορεί σε αυτή την αναζήτηση, με σκέψη ελεύθερη, με πλανητική ματιά, με οικολογική προσέγγιση και προσήλωση στα ιδεώδη του ουμανισμού. Μαθαίνοντας από τις αναλύσεις φιλοσόφων, στοχαστών, κοινωνιολόγων, επιστημόνων, θέλουμε να κατανοήσουμε τις κινητήριες δυνάμεις του ανθρώπινου πολιτισμού, να εξηγήσουμε το σήμερα και να φανταστούμε ένα καλύτερο αύριο που θα έλθει και με τη συμμετοχή μας.

Τοπικοποίηση

Τοπικοποίηση είναι η στρατηγική με την οποία θα απαντήσουμε στην "υπαρκτή" παγκοσμιοποίηση και θα επιδιώξουμε τη στροφή σε μια αποκεντρωμένη, επανατοπικοποιημένη, αυτοδιαχειριζόμενη, αταξική, οικολογική κοινωνία της ισοκατανομής, που θα έχει σαν κύτταρο την αυτοδύναμη κοινότητα και το δήμο και θα στηρίζεται στην ομοσπονδιοποίηση δήμων-περιφερειών-εθνών. Για το ξεπέρασμα του δυτικού μοντέλου ανάπτυξης, της κλιματικής-οικολογικής καταστροφής, του καπιταλισμού και του εθνικού κεντρικού κράτους. 
Είναι μια στρατηγική στα πλαίσια των γενικότερων προταγμάτων της "απο-ανάπτυξης", της "αμεσης δημοκρατίας" και του "κοινοτισμού


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τι περιμένουμε; Δεν υπάρχουν "σωτήρες"
Οι περισσότεροι νεοέλληνες περίμεναν μετέωροι και άπρακτοι την κυβέρνηση "κοινωνικής σωτηρίας" της αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ για να μας λύσει όλα τα προβλήματα! Να συμφωνήσει με τους "θεσμούς", να εξασφαλίσει χρηματοδότηση, να αποτρέψει τη "λιτότητα" και την "ανθρωπιστική κρίση". Και αυτή η Κυβέρνηση κάθε άλλο παρά έλυσε αυτά τα προβλήματα, έφερε ένα σκληρότερο μνημόνιο, σαν αποτέλεσμα της "σθεναράς διαπραγμάτευσης" με τους πιστωτές. Και για να το εφαρμόσει χωρίς τα "βαρίδια" της, έκανε "φαστ τρακ" εκλογές, για μια νέα  "ισχυρή εντολή" από το ζαλισμένο "πόπολο". Πριν προλάβει αυτό να αντιληφθεί ότι οι υποσχέσεις αυτών των εκλογών, θα ακολουθήσουν το δρόμο των προηγούμενων που δεν κρατήθηκαν παρά το ότι ο Τσίπρας ήθελε να "πρωτοτυπήσει και να τις κρατήσει". 

Το Πέρασμα

"Τα βουνά προηγούνται." Φερνάν Μπρωντέλ

Στα Δυτικά Βαλκάνια, πριν από χιλιάδες χρόνια, μια συντροφιά βουνών άνοιξε ένα πέρασμα προς τη Βόρεια Ευρώπη. Κανένα δε θυμόταν πότε πήραν εκείνη την απόφαση, αλλά πλέον δεν είχε σημασία.
Ο Βαρνούντας έλεγε πάντα, όταν εξιστορούσε στους μικρούς λόφους, ότι ο βασικός λόγος ήταν ότι δεν άντεχαν τη φτώχια τους. Οι βροχές δεν ήταν άφθονες, η γη καλλιεργούνταν με δυσκολία, το νερό ήταν λιγοστό και τα ποτάμια δεν ήταν πλωτά. Όπως και πολλά άλλα βουνά, ήταν μακριά από τον πολιτισμό των ανθρώπων που άνθιζε στις πεδιάδες και τις πόλεις. Κάποτε ένα Γάλλος ιστορικός τους είχε πει ότι “η ιστορία τους είναι να μην έχουν καμία, να ζούνε στο περιθώριο των πολιτισμών”. Ο Βαρνούντας, ή Μπάμπα όπως το φωνάζουν κάποιοι σήμερα, το έβλεπε αυτό μέσα στους αιώνες. Ακόμη και οι μακροβιότεροι πολιτισμοί που απλώνονταν στον ορίζοντα στις θάλασσες και τις πεδιάδες έβρισκαν δυσκολία στην πρώτη ανηφοριά, στο πρώτο κατακόρυφο εμπόδιο.      
Αποφάσισαν λοιπόν αφού δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά στην ανθρωπότητα να βρούνε έναν τρόπο να μη αποτελούν εμπόδιο, να κάνουν τη ζωή των ανθρώπων πιο εύκολη.
Έτσι, τo Μπεσνα Κομπίλα κινήθηκε προς τα δυτικά, μαζί του και το Μπέλλες. Στο Νότο, τα όρη της Πίνδου στριμώχτηκαν στα ανατολικά. Κάπως έτσι φτιάξανε το δυτικό πέρασμα, μια διαδρομή χωρίς φραγμούς που οδηγεί από τη Μεσόγειο στη Βόρεια Ευρώπη, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να περνούν ελεύθερα. Ήταν όλα περήφανα γιατί είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν τη μοναδική τέτοια διαδρομή στη Νότια Ευρώπη. Τα όρη της Ιβηρικής και της Ιταλικής χερσονήσου είχαν κλείσει όλες τις προσβάσεις. Η μόνη πρόσβαση ήταν η δική τους.



Perasma_01 (1)
Πτυχώσεις
Mέσα στα χρόνια περάσανε πολλοί και πολλές. Αρμένιοι έμποροι προχώρησαν με τα καραβάνια τους με κατεύθυνση  τη Βιέννη. Κουτσόβλαχοι κτηνοτρόφοι με το κοπάδια τους ξεκινούσαν από την Πίνδο και φτάνανε ψηλά μέχρι το Βελιγράδι. Κατεβαίνανε περιηγητές και ταξιδιώτες από τις χώρες του Βορρά. Αυτοί ήταν που, κάπου το 19ο αιώνα, τους δώσανε και ένα όνομα για να το έχουν:

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Σχέδιο Β - Αλ. Αλαβάνος για τα νέα μέτρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

Σχέδιο Β - Αλ. Αλαβάνος για τα νέα μέτρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας



«Σαδιστική απέναντι στην Ελλάδα η ΕΚΤ και η Ευρωζώνη, μαζοχιστική η κυβέρνηση Τσίπρα»
«Είναι τραγικό για τον λαό μας το χάσμα οικονομικών μέτρων για όλη την Ευρωζώνη σε σχέση με τα μέτρα που επιβάλλονται στην Ελλάδα.
Χτες η Ευρωπαϊκή Ταράπεζα αποφάσισε μια σειρά μέτρα για την αύξηση της ρευστότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας, που κινείται σχεδόν σε επίπεδα στασιμότητας. Πρώτο την ενίσχυση της ρευστότητας, με την άνοδο της μηνιαίας αύξησης της ρευστότητας από 60 σε 80 δις ευρώ και την διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής της. Δεύτερο, την εντυπωσιακή μειώση των επιτοκίων, από το 0% για το επιτόκια αναφοράς μέχρι το αρνητικό -0,4% των καταθέσων από τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ώστε να ενδυναμωθεί η τάση τραπεζικών δράσεων στην αγορά σε βάρος της σιγουριάς των καταθέσεων τους στη ΕΚΤ. Τρίτο, ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών με νέους μηχανισμούς (TargetedLongerTermRefinancingOperations), ώστε να ενισχυθούν οι δανειοδοτήσεις που δίνουν.

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

Το Καρναβάλι ως συλλογικό γέλιο και ανατρεπτική διαδικασία

DUYSTER_Willem_Cornelisz_-_Carnival_Clowns-960x714.jpg

Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στις επίσημες γιορτές, παρελάσεις, στις επετείους που οι κυβερνήσεις είτε από επιλογή είτε από ανάγκη διοργανώνουν, και στις γιορτές των από τα κάτω. Για τις πρώτες υπάρχουν πολλά παραδείγματα στα οποία μπορεί κανείς να ανατρέξει, τα οποία έχουμε βιώσει όλοι και όλες σε διάφορες φάσεις της ζωής μας. Στην μεγάλη τους πλειοψηφία διέπονται από τάξη και πειθαρχία, κατασκευασμένους - προαποφασισμένους ρόλους που έχουν προεπιλεγεί με στόχο εν τέλει την διατήρηση - διαιώνιση της καθεστηκυίας τάξης, την εμπέδωση της κυριαρχίας, τη σταθερότητα των δομών. Οι παρελάσεις αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πέραν της  αυστηρής τάξης και της «μηχανικής» συμμετοχής, οι θεατές προβλέπεται και επιβάλλεται σ.1 να υιοθετούν το ρόλο που έχει προβλεφθεί. Ο διαχωρισμός των θεατών είναι ξεκάθαρος, η εξέδρα των επισήμων δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία, εκπρόσωποι του στρατού της αστυνομίας, της Εκκλησίας «υπερίπτανται» των κοινών θνητών. Ακόμα και στις περιπτώσεις εκδηλώσεων με λιγότερο «αυστηρό» χαρακτήρα, όπως οι τελετές έναρξης διαφόρων αθλητικών ή πολιτιστικών γεγονότων, ο ρόλος που προβλέπεται για τον λαό, είναι αυτός του θεατή. Οι ταξικές ανισότητες θα εκφραστούν με τον χωροταξικό διαχωρισμό. Η μεγαλοπρέπεια του θεάματος θα κρατήσει αποσβολωμένους  και ήσυχους τους θεατές, η συμμετοχή των οποίων περιορίζεται στα χειροκροτήματα και τις επευφημίες. Για τους λιγότερο τυχερούς τα ΜΜΕ θα μεταφέρουν το θέαμα σε επαναλαμβανόμενες μεταδόσεις για να εμπεδωθούν  τελικά οι ρόλοι και η θέση που οφείλει κάποιος να έχει όχι μόνο στο εορταστικό γεγονός αλλά κυρίως στον κοινωνικό καταμερισμό. Μια θέση που δεν θα πρέπει - και αυτό είναι το ζητούμενο - να αμφισβητηθεί.

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Το μεγάλο μοίρασμα της Λιβύης: μια λεία τουλάχιστον 130 δισ.


Το μεγάλο μοίρασμα της Λιβύης: μια λεία τουλάχιστον 130 δισ.

 
 

Το άρθρο υπερασπίζεται με σαφήνεια τα συμφέροντα της Ιταλίας(του Ιταλικού κεφαλαίου) στη Λιβύη και αυτό το κάνει κυνικό αλλά παράλληλα, για τον αναγνώστη, πολύ διαφωτιστικό για το τι και το πώς στα νότια σύνορά μας. Δεν είναι τυχαίο, δημοσιεύεται στην εφημερίδα“Ilsole 24 ore” της Confidustria δηλαδή του Ιταλικού ΣΕΒ(μεταφ.)
του Alberto Negri, με την ανάλυση του VittorioEmanuele Parsi 6 Μαρτίου 2016

Στην συνάντησή τους στο παλάτι των Δόγηδων στη Βενετία, ο Matteo Renzi και ο François Hollande, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στα μάτια θα έπρέπε να κάνουν μια ερώτηση: για ποιους λόγους θα πολεμήσουμε στη Λιβύη;

Η πιο προφανής απάντηση - το Χαλιφάτο - είναι και η πιο βολική. Ο πόλεμος της Λιβύης ξεκίνησε το 2011 με την επέμβαση Γάλλων, Βρετανών και Αμερικανών, ενώ μετά το τέλος του Καντάφι μετατράπηκε σε σύγκρουση μεταξύ φυλών, ένοπλων ομάδων και ενδοισλαμικών διαφορών, η οποία ωστόσο, ήταν και παρέμεινε υπόθεση γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Το αποτέλεσμα, δεν ήταν η έλευση της δημοκρατίας, συνοψίζεται στα εξής δεδομένα: η Λιβύη κατείχε την πρώτη θέση στην Αφρική στον δείκτη των Ηνωμένων Εθνών για την ανθρώπινη ανάπτυξη, σήμερα είναι ένα κατεστραμμένο κράτος.