Είναι πράγματι αξιοσημείωτο το πόσο βαθιά έχει διεισδύσει στην Ελληνική κοινωνία η κρίση και πόσο οδυνηρές είναι οι επιπτώσεις σε όλες τις πτυχές του ταλαίπωρου μνημονιοκρατούμενου Νεοελληνικού βίου. Το διαπίστωσα τις προάλλες, όταν δύο εξ αντικειμένου αισιόδοξα γεγονότα, όπως η ανακοίνωση των βάσεων και η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, έγιναν αφετηριακά συμβάντα για μελαγχολικές σκέψεις και δυσοίωνες διαπιστώσεις.
Δε χρειάζεται και πολύ για να βυθιστεί κανείς στην κατήφεια, καθώς η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αναδίδει έντονα την αίσθηση της ματαίωσης και της παρακμής. Αρκεί μια συνάντηση με πρώην μαθητές ή μια βόλτα στην πιάτσα της πόλης.
Νέα παιδιά από τη μία, που μόλις έχουν πετύχει στο Πανεπιστήμιο, δηλώνουν πως το αντιμετωπίζουν ως αναγκαίο, ενδιάμεσο κακό, πριν την αναζήτηση καριέρας στο εξωτερικό. Ως έξυπνα πλάσματα που είναι αντιλαμβάνονται τα πολλαπλά αδιέξοδα της χώρας, γνωρίζουν πως αύριο μεθαύριο θα επωμιστούν τις συνέπειες και αρνούνται να εγκλωβιστούν όπως οι μεγαλύτεροι τριαντάρηδες στην ανεργία.
Νέοι επιστήμονες, από την άλλη με λαμπρά πτυχία και μεταπτυχιακά στέκουν παροπλισμένοι, ακυρωμένοι να περιμένουν τα Voucher και την κατάρτιση στην ανεργία. Μια χρυσή εφεδρεία που τελματώνει στο νεοκαπιταλιστικό βάλτο, αφού ουδείς σκοπεύει να την αξιοποιήσει παραγωγικά.
Οι νεοκαπιταλιστές έχουν άλλα σχέδια για τους νέους μας.
Τους 500.000 απ΄ αυτούς που (για λόγους πέρα από τη θέλησή τους) δεν εργάζονται, δεν σπουδάζουν και δεν έχουν καμιά επαγγελματική κατάρτιση τους αντιμετωπίζουν ως αόρατους.
Τους 433.000 που είναι άνεργοι τους θεωρούν παράπλευρες απώλειες κατά την προσπάθεια της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Τους 443.000 που δουλεύουν τους αντιμετωπίζουν ως επαγγελματικά αποκατεστημένους.
Τι είδους αποκατάσταση, όμως, μπορεί να προσφέρει η ανασφάλιστη εργασία και η απασχόληση για το χαρτζιλίκι στις οικογενειακές επιχειρήσεις; Κι από την άλλη… Πώς να επιβιώσει ο νέος επαγγελματίας με ελάχιστη μηνιαία εισφορά στον ΟΑΕΕ 210 ευρώ, φορολόγηση με 26% από το πρώτο ευρώ και τέλος επιτηδεύματος τουλάχιστον 650 ευρώ σε μια καθημαγμένη οικονομία;
Όλες οι εμπνεύσεις των νεοσυντηρητικών της Ευρώπης για την υποτιθέμενη ανάσχεση της ανεργίας, που εφαρμόζονται κατά γράμμα και στη χώρα μας, αποδείχθηκαν τραγικά ανεπαρκείς και επικίνδυνες.
Ανάγκασαν τους νέους μέχρι 25 ετών να ζουν με 426,64 ευρώ το μήνα και κατέβασαν το μισθό στα 476,35 ευρώ καθαρά.
Νομιμοποίησαν και γενίκευσαν μορφές ευέλικτης και ανασφάλιστης εργασίας.
Καταστρατήγησαν το εργατικό δίκαιο.
Υποβάθμισαν τα προσόντα και της επαγγελματικές προοπτικές των νέων υποβιβάζοντάς τους σε ωφελούμενους προγραμμάτων.
Αποτέλεσμα;
Η ανεργία των νέων στη χώρα μας κοντεύει στο 60%, ενώ αυτή των επιστημόνων ξεπερνά το 35%. Κι ας πουλούσε παραμύθια το Μεσοπρόθεσμο για μείωση της γενικής ανεργίας το 2018 στο 15,9%.
Οι νέοι επιστήμονες σεβόμενοι το κόστος (οικονομικό και πνευματικό) των σπουδών τους δεν αρκούνται στη λογική του ¨Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι¨ που διακατέχει τους κυβερνώντες, ούτε προτίθενται να μεταβληθούν σε πειραματόζωα αποτελώντας το υποαμειβόμενο και απαξιωμένο επιστημονικό προλεταριάτο της χώρας.
Εγκαταλείπουν, δυστυχώς, μαζικά την Ελλάδα.
Περίπου 130.000 νέοι επιστήμονες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Μακριά από μια πατρίδα που δαπανά περίπου 120.000 και 80.000 ευρώ για να σπουδάσει και να ειδικεύσει ένα γιατρό και έναν θετικό επιστήμονα αντίστοιχα και τους οποίους θα «επιβραβεύσει» αργότερα με μια κάρτα μακροχρόνιας ανεργίας.
Κι ας μη σπεύσουν να μιλήσουν κάποιοι για υπερπαραγωγή πτυχιούχων. Οι ειδικοί επισημαίνουν πως το πρόβλημα της «διαρροής εγκεφάλων» προκαλείται από την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού για την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών που να εστιάζουν στην ένταση γνώσης και την καινοτομία. Μ΄άλλα λόγια, δε φταίει το πλήθος των πτυχιούχων για το χάλι μας, αλλά το ότι δεν θέλησε η πολιτικοοικονομική ελίτ, που τώρα ζητάει τα ρέστα, να αναδιαρθρώσει την παραγωγική βάση και να στρέψει την Ελλάδα στην παραγωγή πιο σύνθετων προϊόντων και υπηρεσιών, όπως γίνεται στις αναπτυγμένες Ευρωπαϊκές χώρες.
Ας μη μπερδευόμαστε…. Καμιά σχέση δεν έχει αυτό με το Success Story του κ. Σαμαρά και τις χειμερικές «ξένες επενδύσεις» που «θα αποτελμάτωναν την οικονομία της χώρας».
Όμως, ό,τι δεν εκτιμά η Ελλάδα του μνημονίου το καλοβλέπει η Γερμανία της Μέρκελ, που προωθεί την έρευνα και την καινοτομία στηριζόμενη στο επιστημονικό προσωπικό που διώχνει η Ελλάδα. Καλεί δια στόματος της καγκελαρίου αλλά και του υπουργού των οικονομικών τους νέους άνεργους επιστήμονες από την Ελλάδα να εργαστούν στη Γερμανία διευκολύνοντας τους μάλιστα σχετικά με την αναγνώριση των πτυχίων και την εκμάθηση της γλώσσας. Αυτές είναι μπίζνες !!!
Ας προσέξουμε λοιπόν.
Αυτός ο λαός έχει πληρώσει και στο παρελθόν το βαρύ τίμημα της μετανάστευσης η οποία παρά τα αφελώς λεχθέντα τη δεκαετία του ΄60 δεν αποτέλεσε με κανένα τρόπο ευλογία για τη χώρα. Πρέπει να διδαχθεί απ΄ αυτή την τραυματική εμπειρία και να μην επιτρέψει σ΄ αδιάφορους και κυνικούς τεχνοκράτες να διώξουν το πιο προικισμένο και παραγωγικό κομμάτι του στο εξωτερικό.
«Οι τάξεις φτωχαίνουν από παιδιά» αυτή ήταν η θλιβερή διαπίστωση γονιών και εκπαιδευτικών την ημέρα του αγιασμού στα σχολεία. Η Εurostat με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το καλοκαίρι δεν αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία: Την πενταετία 2008-2013 καταγράφεται μείωση γεννήσεων κατά 24.200 κυρίως λόγων των μέτρων του μνημονίου και σχετική αύξηση των θανάτων λόγω της γήρανσης του πληθυσμού. Ταυτόχρονα το ίδιο διάστημα έφυγαν από τη χώρα περίπου 176.000 άτομα, μετανάστες που επέστρεψαν στη χώρα τους λόγω της ανεργίας στην Ελλάδα ή νέοι Έλληνες επιστήμονες που αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό. Ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 189.000 ενώ ο Ελληνικός πληθυσμός (αν εξαιρέσουμε τους αλλοδαπούς) παρουσιάζει μείωση ήδη από το 1988.
Ας συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, πως αυτή η εξέλιξη δεν οφείλεται σε κάποια φυσική καταστροφή. Είναι αντίθετα απτό και μετρήσιμο στοιχείο της μνημονιακής επέλασης το οποίο είτε αποσιωπάται, είτε υποβαθμίζεται εσκεμμένα. Σε κάθε ευκαιρία, όσοι διαφωνούμε με το μνημόνιο και τον τρόπο εφαρμογής της δημοσιονομικής προσαρμογής, τονίζουμε πως η εφαρμογή όλων αυτών των παράλογων περιοριστικών μέτρων δεν πλήττει μόνο οικονομικά τα ασθενέστερα στρώματα ,αλλά μετασχηματίζει βίαια την κοινωνία και υποθηκεύει επικίνδυνα το μέλλον και την προοπτική της χώρας .
Αν συνεχίσουν να μας σώζουν με τον ίδιο τρόπο από την πτώχευση, πολύ σύντομα θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια γερασμένη και αμετάκλητα παρηκμασμένη χώρα.
Σχετικά με την ερημοποίηση της χώρας που επιβάλει το μνημόνιο, έχει ενδιαφέρον το πως ο Ρουσώ μ έναν πρωθύστερο, για τα καθ΄ ημάς, τρόπο από το 1762 ακόμη με την έκδοση του « κοινωνικού συμβολαίου» αδειάζει όλους τους επίδοξους σωτήρες που ασχημονούν στο όνομα του λαού. Στο κεφάλαιο 9 με τίτλο « τα χαρακτηριστικά μιας καλής κυβέρνησης» αναφέρει: « ….η κυβέρνηση υπό την οποία, χωρίς εξωτερικά βοηθήματα, όπως πολιτογραφήσεις, χωρίς αποικίες, οι πολίτες αυξάνονται και πληθύνονται, είναι αναμφιβόλως η καλύτερη. Ενώ εκείνη κάτω από την οποία ο λαός μειώνεται και μαραζώνει είναι η χειρότερη.» Δεν έχω βέβαια καμία ψευδαίσθηση ότι οι νεοσυντηρητικοί της αριστεράς και οι κυνομεταρρυθμιστές της δεξιάς - των ιδεολογικών τους επιγόνων συμπεριλαμβανομένων - θα θορυβηθούν από τις παραπάνω θέσεις.
Εμφορούμενοι από την πολιτική χυδαιότητα του Αδώνιδος θα θυμηθούν, πιθανότατα, τη νευρασθενική φύση του Ρουσσώ και τη μανία καταδιώξεως που τον βασάνιζε.
Σε κάθε περίπτωση πάντως και για όσους δεν απαξιώνουν τα πρωτόλεια του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού θα πρότεινα και την ανάγνωση των δύο επόμενων κεφαλαίων : «οι αδικίες της κυβέρνησης και οι εκφυλιστικές τάσεις της» καθώς και «Ο θάνατος του πολιτικού σώματος».
Σας βεβαιώ πως ,τηρουμένων των αναλογιών, είναι άκρως διδακτικά!!
Στεφάνου Γρηγόρης
Φιλόλογος
Mέλος της συντονιστικής Γραμ. της περιφερειακής παράταξης «Αλλάζουμε εποχή»
Αιτία δυσθυμίας πρώτη….
Δε χρειάζεται και πολύ για να βυθιστεί κανείς στην κατήφεια, καθώς η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αναδίδει έντονα την αίσθηση της ματαίωσης και της παρακμής. Αρκεί μια συνάντηση με πρώην μαθητές ή μια βόλτα στην πιάτσα της πόλης.
Νέα παιδιά από τη μία, που μόλις έχουν πετύχει στο Πανεπιστήμιο, δηλώνουν πως το αντιμετωπίζουν ως αναγκαίο, ενδιάμεσο κακό, πριν την αναζήτηση καριέρας στο εξωτερικό. Ως έξυπνα πλάσματα που είναι αντιλαμβάνονται τα πολλαπλά αδιέξοδα της χώρας, γνωρίζουν πως αύριο μεθαύριο θα επωμιστούν τις συνέπειες και αρνούνται να εγκλωβιστούν όπως οι μεγαλύτεροι τριαντάρηδες στην ανεργία.
Νέοι επιστήμονες, από την άλλη με λαμπρά πτυχία και μεταπτυχιακά στέκουν παροπλισμένοι, ακυρωμένοι να περιμένουν τα Voucher και την κατάρτιση στην ανεργία. Μια χρυσή εφεδρεία που τελματώνει στο νεοκαπιταλιστικό βάλτο, αφού ουδείς σκοπεύει να την αξιοποιήσει παραγωγικά.
Οι νεοκαπιταλιστές έχουν άλλα σχέδια για τους νέους μας.
Τους 500.000 απ΄ αυτούς που (για λόγους πέρα από τη θέλησή τους) δεν εργάζονται, δεν σπουδάζουν και δεν έχουν καμιά επαγγελματική κατάρτιση τους αντιμετωπίζουν ως αόρατους.
Τους 433.000 που είναι άνεργοι τους θεωρούν παράπλευρες απώλειες κατά την προσπάθεια της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Τους 443.000 που δουλεύουν τους αντιμετωπίζουν ως επαγγελματικά αποκατεστημένους.
Τι είδους αποκατάσταση, όμως, μπορεί να προσφέρει η ανασφάλιστη εργασία και η απασχόληση για το χαρτζιλίκι στις οικογενειακές επιχειρήσεις; Κι από την άλλη… Πώς να επιβιώσει ο νέος επαγγελματίας με ελάχιστη μηνιαία εισφορά στον ΟΑΕΕ 210 ευρώ, φορολόγηση με 26% από το πρώτο ευρώ και τέλος επιτηδεύματος τουλάχιστον 650 ευρώ σε μια καθημαγμένη οικονομία;
Όλες οι εμπνεύσεις των νεοσυντηρητικών της Ευρώπης για την υποτιθέμενη ανάσχεση της ανεργίας, που εφαρμόζονται κατά γράμμα και στη χώρα μας, αποδείχθηκαν τραγικά ανεπαρκείς και επικίνδυνες.
Ανάγκασαν τους νέους μέχρι 25 ετών να ζουν με 426,64 ευρώ το μήνα και κατέβασαν το μισθό στα 476,35 ευρώ καθαρά.
Νομιμοποίησαν και γενίκευσαν μορφές ευέλικτης και ανασφάλιστης εργασίας.
Καταστρατήγησαν το εργατικό δίκαιο.
Υποβάθμισαν τα προσόντα και της επαγγελματικές προοπτικές των νέων υποβιβάζοντάς τους σε ωφελούμενους προγραμμάτων.
Αποτέλεσμα;
Η ανεργία των νέων στη χώρα μας κοντεύει στο 60%, ενώ αυτή των επιστημόνων ξεπερνά το 35%. Κι ας πουλούσε παραμύθια το Μεσοπρόθεσμο για μείωση της γενικής ανεργίας το 2018 στο 15,9%.
Οι νέοι επιστήμονες σεβόμενοι το κόστος (οικονομικό και πνευματικό) των σπουδών τους δεν αρκούνται στη λογική του ¨Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι¨ που διακατέχει τους κυβερνώντες, ούτε προτίθενται να μεταβληθούν σε πειραματόζωα αποτελώντας το υποαμειβόμενο και απαξιωμένο επιστημονικό προλεταριάτο της χώρας.
Εγκαταλείπουν, δυστυχώς, μαζικά την Ελλάδα.
Περίπου 130.000 νέοι επιστήμονες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Μακριά από μια πατρίδα που δαπανά περίπου 120.000 και 80.000 ευρώ για να σπουδάσει και να ειδικεύσει ένα γιατρό και έναν θετικό επιστήμονα αντίστοιχα και τους οποίους θα «επιβραβεύσει» αργότερα με μια κάρτα μακροχρόνιας ανεργίας.
Κι ας μη σπεύσουν να μιλήσουν κάποιοι για υπερπαραγωγή πτυχιούχων. Οι ειδικοί επισημαίνουν πως το πρόβλημα της «διαρροής εγκεφάλων» προκαλείται από την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού για την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών που να εστιάζουν στην ένταση γνώσης και την καινοτομία. Μ΄άλλα λόγια, δε φταίει το πλήθος των πτυχιούχων για το χάλι μας, αλλά το ότι δεν θέλησε η πολιτικοοικονομική ελίτ, που τώρα ζητάει τα ρέστα, να αναδιαρθρώσει την παραγωγική βάση και να στρέψει την Ελλάδα στην παραγωγή πιο σύνθετων προϊόντων και υπηρεσιών, όπως γίνεται στις αναπτυγμένες Ευρωπαϊκές χώρες.
Ας μη μπερδευόμαστε…. Καμιά σχέση δεν έχει αυτό με το Success Story του κ. Σαμαρά και τις χειμερικές «ξένες επενδύσεις» που «θα αποτελμάτωναν την οικονομία της χώρας».
Όμως, ό,τι δεν εκτιμά η Ελλάδα του μνημονίου το καλοβλέπει η Γερμανία της Μέρκελ, που προωθεί την έρευνα και την καινοτομία στηριζόμενη στο επιστημονικό προσωπικό που διώχνει η Ελλάδα. Καλεί δια στόματος της καγκελαρίου αλλά και του υπουργού των οικονομικών τους νέους άνεργους επιστήμονες από την Ελλάδα να εργαστούν στη Γερμανία διευκολύνοντας τους μάλιστα σχετικά με την αναγνώριση των πτυχίων και την εκμάθηση της γλώσσας. Αυτές είναι μπίζνες !!!
Ας προσέξουμε λοιπόν.
Αυτός ο λαός έχει πληρώσει και στο παρελθόν το βαρύ τίμημα της μετανάστευσης η οποία παρά τα αφελώς λεχθέντα τη δεκαετία του ΄60 δεν αποτέλεσε με κανένα τρόπο ευλογία για τη χώρα. Πρέπει να διδαχθεί απ΄ αυτή την τραυματική εμπειρία και να μην επιτρέψει σ΄ αδιάφορους και κυνικούς τεχνοκράτες να διώξουν το πιο προικισμένο και παραγωγικό κομμάτι του στο εξωτερικό.
Αιτία δυσθυμίας δεύτερη….
«Οι τάξεις φτωχαίνουν από παιδιά» αυτή ήταν η θλιβερή διαπίστωση γονιών και εκπαιδευτικών την ημέρα του αγιασμού στα σχολεία. Η Εurostat με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το καλοκαίρι δεν αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία: Την πενταετία 2008-2013 καταγράφεται μείωση γεννήσεων κατά 24.200 κυρίως λόγων των μέτρων του μνημονίου και σχετική αύξηση των θανάτων λόγω της γήρανσης του πληθυσμού. Ταυτόχρονα το ίδιο διάστημα έφυγαν από τη χώρα περίπου 176.000 άτομα, μετανάστες που επέστρεψαν στη χώρα τους λόγω της ανεργίας στην Ελλάδα ή νέοι Έλληνες επιστήμονες που αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό. Ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 189.000 ενώ ο Ελληνικός πληθυσμός (αν εξαιρέσουμε τους αλλοδαπούς) παρουσιάζει μείωση ήδη από το 1988.
Ας συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, πως αυτή η εξέλιξη δεν οφείλεται σε κάποια φυσική καταστροφή. Είναι αντίθετα απτό και μετρήσιμο στοιχείο της μνημονιακής επέλασης το οποίο είτε αποσιωπάται, είτε υποβαθμίζεται εσκεμμένα. Σε κάθε ευκαιρία, όσοι διαφωνούμε με το μνημόνιο και τον τρόπο εφαρμογής της δημοσιονομικής προσαρμογής, τονίζουμε πως η εφαρμογή όλων αυτών των παράλογων περιοριστικών μέτρων δεν πλήττει μόνο οικονομικά τα ασθενέστερα στρώματα ,αλλά μετασχηματίζει βίαια την κοινωνία και υποθηκεύει επικίνδυνα το μέλλον και την προοπτική της χώρας .
Αν συνεχίσουν να μας σώζουν με τον ίδιο τρόπο από την πτώχευση, πολύ σύντομα θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια γερασμένη και αμετάκλητα παρηκμασμένη χώρα.
Σχετικά με την ερημοποίηση της χώρας που επιβάλει το μνημόνιο, έχει ενδιαφέρον το πως ο Ρουσώ μ έναν πρωθύστερο, για τα καθ΄ ημάς, τρόπο από το 1762 ακόμη με την έκδοση του « κοινωνικού συμβολαίου» αδειάζει όλους τους επίδοξους σωτήρες που ασχημονούν στο όνομα του λαού. Στο κεφάλαιο 9 με τίτλο « τα χαρακτηριστικά μιας καλής κυβέρνησης» αναφέρει: « ….η κυβέρνηση υπό την οποία, χωρίς εξωτερικά βοηθήματα, όπως πολιτογραφήσεις, χωρίς αποικίες, οι πολίτες αυξάνονται και πληθύνονται, είναι αναμφιβόλως η καλύτερη. Ενώ εκείνη κάτω από την οποία ο λαός μειώνεται και μαραζώνει είναι η χειρότερη.» Δεν έχω βέβαια καμία ψευδαίσθηση ότι οι νεοσυντηρητικοί της αριστεράς και οι κυνομεταρρυθμιστές της δεξιάς - των ιδεολογικών τους επιγόνων συμπεριλαμβανομένων - θα θορυβηθούν από τις παραπάνω θέσεις.
Εμφορούμενοι από την πολιτική χυδαιότητα του Αδώνιδος θα θυμηθούν, πιθανότατα, τη νευρασθενική φύση του Ρουσσώ και τη μανία καταδιώξεως που τον βασάνιζε.
Σε κάθε περίπτωση πάντως και για όσους δεν απαξιώνουν τα πρωτόλεια του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού θα πρότεινα και την ανάγνωση των δύο επόμενων κεφαλαίων : «οι αδικίες της κυβέρνησης και οι εκφυλιστικές τάσεις της» καθώς και «Ο θάνατος του πολιτικού σώματος».
Σας βεβαιώ πως ,τηρουμένων των αναλογιών, είναι άκρως διδακτικά!!
Στεφάνου Γρηγόρης
Φιλόλογος
Mέλος της συντονιστικής Γραμ. της περιφερειακής παράταξης «Αλλάζουμε εποχή»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου