Κομβικής σημασίας ήταν η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, που με μεστό, καθαρό, σαφή και ελπιδοφόρο λόγο παρουσίασε τις συλλογικές θέσεις του κόμματος.
Μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου διάφοροι παρατρεχάμενοι, που πολλοί απ’ αυτούς έχουν προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες τους σε προηγούμενα καθεστώτα, όπως στο Σημιτικό, είδαν φως στην Κουμουνδούρου και θέλησαν να πουλήσουν την ανεκτίμητη πραμάτεια τους στο αδιαφιλονίκητο κόμμα που θα γινόταν κυβέρνηση. Οι τύποι αυτοί, ενδεδυμένοι με δήθεν επιστημονική τήβεννο και με ανάλογο ύφος μιλούσαν για ταβάνια και οροφές. Ότι, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε ταβάνι από ψήφους που μπορούσε να διεκδικήσει από τα άλλα κόμματα και επομένως πρέπει να κάνει ανοίγματα σε πολιτικούς παράγοντες που προέρχονται, κυρίως, από το ΠΑΣΟΚ. Με άλλα λόγια μια μετατόπιση του λόγου, του προγράμματος, των προτεραιοτήτων και της φυσιογνωμίας του «από τα αριστερίστικα βαρίδια του 4%», προς αυτό που ονομάζεται κεντροαριστερά.
Ποιο ταβάνι;
Τότε, γράφτηκαν πολλά άρθρα προς αντίκρουση αυτής της συστημικής και στατικής αντίληψης. Η ίδια, όμως, η πραγματικότητα αποστόμωσε τους συστημικούς φωστήρες και ο ΣΥΡΙΖΑ κρατώντας τα ριζοσπαστικά του χαρακτηριστικά είναι έτοιμος να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Πώς αλλιώς να συνέβαινε άραγε, όταν οι σοβαροφανείς αυτοί τύποι, δεν έβλεπαν την πολιτική με όρους κοινωνίας, αλλά με τακτικισμούς, μη θέλοντας να αντιληφθούν τις ιδεολογικές και πολιτικές διεργασίες που γίνονται στη κοινωνία, στις οποίες συμβάλλει ένα διαφορετικό κόμμα.
Απέκρυβαν, ή ακόμα χειρότερα δεν αντιλαμβάνονταν, ότι δε μπορεί να υπάρχει ταβάνι σε ένα κόμμα που από το 4% πήγε στο 27% και προχωρά πιο πάνω. Μια απλή ανάγνωση των ευρημάτων όλων των εταιρειών έρευνας της κοινής γνώμης, αμέσως θα εμφάνιζε τη ρηχότητα τους. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι το ποσοστό που πήρε το κόμμα στις ευρωεκλογές στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα -με τους οποίους έχουμε μια ιδιαίτερη μεροληπτική θετικά θέση- μόνο το 21% απ’ αυτούς ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι που έγιναν άνεργοι πρώτη φορά έδωσαν μόνο το 27,3%, οι συνταξιούχοι το 20,3%. Πιάσαμε το ταβάνι σ’ αυτές τις πληβειακές κατηγορίες που πρωτίστως μας ενδιαφέρουν;
Οι τακτικισμοί μας ακυρώνουν
Σήμερα βέβαια βρισκόμαστε αλλού. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο προς αντίκρουση της μεγάλης επίθεσης που εξελίσσεται από μέσα και έξω, αλλά και για λόγους, κυρίως, γείωσης με την κοινωνία και τις ανάγκες και τις ελπίδες της, χρειάζεται τη συνέχεια του ριζοσπαστικού λόγου, αποφυγή της (εσκεμμένης πολλές φορές) πολυγλωσσίας και συνεργασίες με φερέγγυα πρόσωπα.
Ο απλός κόσμος, που προέρχεται, κυρίως, από το ΠΑΣΟΚ, προσβλέπει στον ΣΥΡΙΖΑ για σαφήνεια και αποφασιστικότητα. «Μη ξεπλύνετε αυτούς που μας έφεραν σ’ αυτό το χάλι, που μας ξεγέλασαν, σκόρπισαν τις ελπίδες μας, που βολεύτηκαν με λαμογιές και λοβιτούρες». Καταγράφονται, όμως, ορισμένοι τακτικισμοί, ενδεχομένως ως προανάκρουση περαιτέρω στοχεύσεων, που ξεκινούν από χαμηλότερο επίπεδο, όπως οι εκλογές στις ενώσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου γίνονται ή εξελίσσονται συνεργασίες των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ με νυν ή τέως δημάρχους και συμβούλους, που υπήρξαν μέχρι πρόσφατα παράγοντες των μηχανισμών, που στήριξαν τις αντικοινωνικές πολιτικές, δηλαδή το μακρύ χέρι του ΠΑΣΟΚ, με επιχείρημα να μη βγει η δεξιά! Παρεμπιπτόντως, βέβαια, η δεξιά κυριάρχησε…
Δεκαδικός πολλαπλασιαστής
Από το χώρο της ΔΗΜΑΡ, επίσης, ακούγονται χτυπήματα στην πόρτα της Κουμουνδούρου. Δεν είναι μια απλή περίπτωση. Στο κόμμα αυτό έχουν απομείνει 10 βουλευτές, εξαιρετικά χρήσιμοι για να μη συγκεντρώσει η κυβέρνηση τους 180 βουλευτές για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όμως η ΔΗΜΑΡ, στην πλέον κρίσιμη ιστορικά πολιτική περίοδο, στήριξε και συμμετείχε στη νεοφιλελεύθερη, μνημονιακή και ακροδεξιά κυβέρνηση. Ο ελληνικός λαός την τιμώρησε καίρια εξαφανίζοντας την, όπως και το ΛΑΟΣ (χωρίς κανένα άλλο συνειρμό με τη ΔΗΜΑΡ). Βεβαίως, μακριά από απολυτότητες, υπάρχουν στελέχη του κόμματος αυτού, που μπορεί να αξιοποιηθούν και στον κρατικό μηχανισμό, κυρίως από τη βάση, που δεν υπήρξαν προκλητικά στην υπόλοιπη αριστερά και δεν ταυτίστηκαν –όπως άλλοι τζιχαντιστές– με την πολιτική της συγκυβέρνησης διαφυλάσσοντας ηθικά στοιχεία της κοινής μας συμπόρευσης. Καμιά κοινωνική ανάγκη δεν την επιβάλλει. Αντίθετα μια κεντρική συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ, όχι μόνο δεν θα μας πρόσφερε δυνατότητες αλλά θα αφαιρούσε το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ, με συνέπεια την ακύρωση της ριζοσπαστικής φυσιογνωμίας και του οράματος, άρα απώλεια ψήφων.
Η ιστορία έχει δείξει (και διεθνώς) ότι συνεργασίες όταν δεν συμβάδιζαν με τις αρχές και τη φυσιογνωμία είχαν δεκαδικό πολλαπλασιαστή…
Μάκης Μπαλαούρας
Πηγή: epohi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου