Η προβοκάτσια είχε ήδη αρχίσει...

Του Βαγγέλη Διαμαντόπουλου

«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί. Τώρα, είναι η εποχή των τεράτων»

Σήμερα έχω κληθεί να καταθέσω στο πλαίσιο της προκαταρκτικής εξέτασης για τη μήνυση που είχα καταθέσει κατά του κυβερνητικού εκπροσώπου και παντός άλλου υπευθύνου για την πρωτοφανή υπόθεση της "μονταζιέρας". Πρόκειται για μια υπόθεση χοντροκομμένης προβοκάτσιας. Ένα βίντεο διάρκειας δύο λεπτών, προϊόν κοπτοραπτικής, που διαστρέβλωνε το νόημα των δηλώσεών μου στην απολογιστική συνέντευξη Τύπου που είχα δώσει μερικές ημέρες πριν, είχε αναρτηθεί στο Διαδίκτυο από την "Ομάδα Αλήθειας" -την επίσημη μονταζιέρα της Ν.Δ- και προβλήθηκε από όλα τα κανάλια δίχως πρώτα να διασταυρωθεί. Τα τηλεοπτικά μέσα αξιοποίησαν το non-paper του κυβερνητικού εκπροσώπου Σ. Κεδίκογλου, στο οποίο χαρακτηριζόμουν ως "φιλοτρομοκράτης που καλώ τους συντρόφους μου να επιτεθούν στο Μall" και δεν έπραξαν άμεσα το ίδιο για το δελτίο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ που έφτασε εν τω μεταξύ.

Το γεγονός αυτό σύντομα "θάφτηκε" από "έγκριτους" δημοσιογράφους και από πολιτικάντηδες της Ν.Δ., οι οποίοι, με αφορμή την αυθαίρετη - μονταρισμένη απόδοση της τοποθέτησής μου και εξαιτίας της παρουσίας μου στο πλευρό όσων αντιστέκονται στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, καθώς και στην επιδίωξή μου για μια κοινωνία δίχως πλούσιους και φτωχούς, με παρουσιάζουν ως ακραίο και μάλιστα με «φωτογραφίζουν» συνδέοντάς με με οτιδήποτε ενισχύει την προβοκατόρικη θεωρία των άκρων που έχουν επιστρατεύσει, με αποτέλεσμα τη διαρκή στοχοποίησή μου.

Η παραπάνω υπόθεση, πρωτοφανής για τον πολιτικό πολιτισμό της χώρας μας, έδειξε καθαρά τον ακραίο προσανατολισμό της κυβέρνησης. Μη έχοντας κανένα έρεισμα στην κοινωνία επέλεξε να αντιπαλέψει το κύμα αντίστασης με δύο τρόπους. Αφενός επιβάλλοντας ακραία καταστολή σε όσους αντιδρούν στις πολιτικές της, αφετέρου με τον επικοινωνιακό «βομβαρδισμό» της κοινωνίας έτσι ώστε να αρχίζει να πιστεύει σε μια εικονική πραγματικότητα, με σύμμαχό της πάντα το μιντιακό σύστημα της διαπλοκής.

Έτσι, λοιπόν, από τη μια είχαμε την εμφάνιση των μνημονιακών νεοφιλελεύθερων πολιτικών από "απάνεμο λιμάνι" ως κάτι που, αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να έχουμε εφεύρει, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων ως μεταρρυθμίσεις, την καταστροφή του παραγωγικού ιστού και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ως success story.

Από την άλλη οποιαδήποτε κινητοποίηση κοινωνικών ομάδων του λαού μας αντιμετωπίστηκε με ακραία καταστολή, διώξεις και επιστρατεύσεις. Από τους απεργούς χαλυβουργούς, τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους στο μετρό, τους καθηγητές, έως και μια μικρής κλίμακας διαμαρτυρία της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στο γραφείο του πρώην γ.γ. του ΥΠΟΙΚ κ. Μέργου, όπου οι νέοι/ες του ΣΥΡΙΖΑ, ο σύντροφος Κώστας Μπάρκας και εγώ εντελώς αναίτια ξυλοκοπηθήκαμε και ψεκαστήκαμε με χημικά από τα ΜΑΤ παρά την επίδειξη της βουλευτικής μας ταυτότητας. Ακόμη περιμένουμε να μάθουμε τα αποτελέσματα της ΕΔΕ, καθώς και να ενεργοποιηθεί η Δικαιοσύνη μετά τη μήνυσή μας.

Στη συνέχεια φτάνουμε στο κίνημα της Χαλκιδικής, όπου η άνευ προηγουμένου επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής, τα κυρίαρχα και διαπλεκόμενα ΜΜΕ έως και τις δικαστικές αρχές αποτέλεσε πιστή μεταφορά ενός οργουελικού σκηνικού. Σκηνικό όπου «οι φωστήρες» των παρακολουθήσεων και της βιομηχανίας διώξεων βαφτίζουν στη δικογραφία μια παραγγελία για δύο πίτσες και δύο μπίρες στο «φυλάκιο» των κατοίκων ως παραγγελία «μολότοφ και εμπρηστικών μηχανισμών», συνδέουν άτομα με εγκληματικές ενέργειες από μια γόπα τσιγάρου και πολλά άλλα, όπως έχουν αναφέρει οι δικηγόροι υπεράσπισης της υπόθεσης.

Για να καταφέρουν να «λυγίσουν» τους κοινωνικούς αγώνες οι κυβερνώντες έπρεπε να νομιμοποιήσουν όλες αυτές τις αντιδημοκρατικές τακτικές που προσβάλλουν ακόμη και το αστικό δικαιικό μας σύστημα από τη μια και από την άλλη με τούτη την τακτική θέλουν να διακοπεί η πολιτική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες για γη, ελευθερία και δικαιώματα.

Με αυτόν τον στόχο λοιπόν επιστρατεύεται η προβοκατόρικη και ανιστόρητη θεωρία των δυο άκρων, η οποία θα δικαιολογούσε τη στρατηγική της έντασης που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση και θα συκοφαντούσε τον ΣΥΡΙΖΑ με εμπλοκή στελεχών του σε κινήματα που θα είχαν χαρακτηριστεί "εγκληματικές οργανώσεις".

Εμπνευστής και ενορχηστρωτής όλων αυτών είναι ο πιο ανεπαρκής και διχαστικός πρωθυπουργός που έχει περάσει από τη θέση αυτή στη σύγχρονη ιστορία. Τα ανδραγαθήματά του το '83 στην πόλη της Καλαμάτας έχουν γράψει τη δική τους μαύρη ιστορία, φτάνοντας έως και τις μέρες μας, όπου οι εκφράσεις του χαρακτηρίστηκαν ακραίες και ρατσιστικές από τον Ευρωπαίο επίτροπο για τα ανθρώπινα δικαιώματα Νιλς Μούιζνιεκ.

Στο στενό του περιβάλλον, συνοδοιπόρους και συμπαραστάτες σε αυτόν τον πολιτικά επικίνδυνο κατήφορο, που μόνο στόχο έχει την πολιτική επιβίωση της παρούσας κυβέρνησης, με αυτές τις αδίστακτες μεθόδους που έχουν διχάσει και την ίδια τη Ν.Δ., αδιαφορώντας για τη ζημιά που προκαλούν στη χώρα, βρίσκει κανείς μερικές πραγματικά αμφιλεγόμενες προσωπικότητες με κοινό τόπο τις ακροδεξιές απόψεις τους. Από γόνους παραδοσιακών πολιτικών τζακιών με περιορισμένες δυνατότητες, που ωστόσο αρκούν για το είδος της πολιτικής που υπηρετούν, από πολιτικούς αριβίστες που έχουν φτάσει από την Αριστερά, την οποία τώρα χαρακτηρίζουν "άκρο", στην Ακροδεξιά του "Δικτύου 21" έως ανεπάγγελτους που στάθηκαν δίπλα στον Αντώνη Σαμαρά στην "πολιτική του έρημο".

Όλους αυτούς τους διαβεβαιώνω για ένα πράγμα: Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του θα συνεχίσουν να είναι η ασπίδα όσων παλεύουν για ζωή και όχι επιβίωση, για όσους βάζουν τις ανθρώπινες ζωές πάνω από τα κέρδη και τις ζημιές. Και αυτό διότι τα δικά μας πρότυπα, οι δικοί μας ήρωες, έδιναν πάντα τον αγώνα με μόνο όπλο το δίκιο των πολλών για την προκοπή αυτού του τόπου και είχαν πάντα απέναντί τους σκληρούς μηχανισμούς κράτους και παρακράτους. Το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε και εμείς, χωρίς να διστάσουμε στιγμή, πάντα μπροστά, για τη νίκη!

Πηγή:  www.avgi.gr