Ή θα τους καταπλήξουμε ή θα ταπεινωθούμε

Χρειάζεται να ανακτήσει αξιοπιστία
και διαπραγματευτική δύναμη
καταρρίπτοντας την απαξιωτική κατηγορία
που της προσάπτουν
«ότι οι Ελληνες απλά αρνούνται να πληρώσουν»

Συντάκτης: Κατερίνα Διαμαντοπούλου*

Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, οι αποτιμήσεις της συμφωνίας του Eurogroup για το ελληνικό θέμα «δίνουν και παίρνουν», αντικρουόμενες, αμφίσημες, γλαφυρές ως προς τα πρόσωπα και τους ρόλους τους. Αυτό που θα έπρεπε πριν από την όποια αποτίμηση να εκτιμήσει κάποιος είναι εάν υπήρχαν ρεαλιστικά περιθώρια για κάτι εντυπωσιακά καλύτερο από αυτό που επετεύχθη. Αυτή είναι «η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου».

Η ελληνική κυβέρνηση είχε «αυτοπαγιδευτεί» -σκόπιμα ή μοιραία- από τη στιγμή που δέχτηκε προεκλογικά την κυρίαρχη λογική του συστήματος που πολέμησε, ότι δηλαδή το ευρώ είναι ταμπού. Από τη στιγμή που είναι ταμπού, τότε αυτό σημαίνει ότι, για να έχουμε συμφωνία, είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα, να δεχτούμε τα πάντα, να υπογράψουμε τα πάντα, να υποστούμε τα πάντα. Κατά συνέπεια δεν υπήρχε λαϊκή νομιμοποίηση για άλλες ενέργειες. Η επιστροφή στη δραχμή λειτούργησε μόνο στο φαντασιακό μιας αφήγησης για εσωτερική συζήτηση και όχι σαν πραγματικό διαπραγματευτικό ατού.


Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα θα μπορούσε να διανοηθεί να βγει από το ευρώ αλλά όχι τώρα. Οχι σε αυτή την κατάσταση, έπειτα από χρόνια αποεπένδυσης, με τον παραγωγικό ιστό της χώρας σε διάλυση. Γιατί με τα περισσότερα αγαθά να εισάγονται, χωρίς δηλαδή εγχώρια παραγωγή, είναι αδύνατον να αντέξεις τις τεράστιες αυξήσεις στις τιμές των εισαγόμενων αγαθών. Για να περάσεις στο δικό σου νόμισμα χρειάζεται εθνικό πρόγραμμα για επιστροφή στην παραγωγή, για μια σχετική αυτάρκεια.

Τέτοιο πρόγραμμα τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε, αντίθετα υπήρχαν τα ακριβώς ανάποδα προγράμματα, με έμφαση στην κατανάλωση, στην υπερχρέωση, στον τομέα των υπηρεσιών, με κοινοτικές επιδοτήσεις για θάψιμο εσπεριδοειδών, ξερίζωμα αμπελιών και ελιών, με μεταπρατικές και κρατικοδίαιτες δραστηριότητες, με επιδοτήσεις για εκσυγχρονισμούς παραγωγικών μονάδων που ένα σημαντικό μέρος τους πήγαινε σε «λάδωμα παρακρατικών μηχανισμών», μηχανισμών που -καλοθρεμμένοι όπως ήταν- αναλάμβαναν στις εκλογές, με τη σειρά τους, να εργαστούν μεθοδικά για να επανεκλέξουν τους πολιτικούς εξυπηρετητές τους.

Με αυτά και με άλλα, φτάσαμε ώς εδώ. Και τώρα έχουμε μόνο δύο σενάρια:

Η Ελλάδα ή θα καταπλήξει ή θα ταπεινωθεί. Ενδιάμεση οδός, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν υπάρχει.

Η Ελλάδα μίλησε τη γλώσσα των σωστών οικονομικών (ενδεχομένως με το λάθος ύφος) αλλά ανακάλυψε ότι η πολιτική και η γεωπολιτική υπερισχύουν. Μόνο με αποτελέσματα θα μπορέσει να απαντήσει στην, κατά τον ειλικρινή υπουργό κ. Τσακαλώτο, «ωμή εξουσία» που αντιμετωπίζει. Μόνο αν αποδείξει -έστω και εν μέρει - τα οικονομικά της επιχειρήματα. Χρειάζεται να ανακτήσει αξιοπιστία και διαπραγματευτική δύναμη καταρρίπτοντας την απαξιωτική κατηγορία που της προσάπτουν «ότι οι Ελληνες απλά αρνούνται να πληρώσουν».

Οι αντίθετες δυνάμεις, που ξέρουν ότι έχουν πολλά να χάσουν εάν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παραμείνει, θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για την αποτυχία της. Ηδη οι εκφραστές τους ουρλιάζουν υστερικά στα κανάλια, αφού υπηρέτησαν καλά τα αφεντικά τους πυροδοτώντας το bank run πριν από τις εκλογές. Με bank run δεν διαπραγματεύεσαι -και αυτό είναι κάτι που έπρεπε να έχει ληφθεί σοβαρά υπόψη από την αρχή. Προκειμένου λοιπόν για την πολιτική επιβίωσή τους οι ίδιοι κύκλοι τροφοδοτούν τους Ευρωπαίους ομοϊδεάτες τους με όλη την απαραίτητη πληροφόρηση «χειρισμού» των Ελλήνων, αναλαμβάνουν ακόμη και τη συγγραφή των ανακοινώσεών τους!

Κατά συνέπεια η κυβέρνηση για να τα καταφέρει θα χρειαστεί πολύ περισσότερες δυνάμεις από αυτές που έχει, συμμαχίες στο εξωτερικό και συμπορεύσεις στο εσωτερικό. Θα χρειαστεί να κινητοποιήσει στην προσπάθειά της όλες τις υγιείς κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν να τη συνδράμουν, να στηρίξουν και να προωθήσουν το έργο της. Να μην κάνει ιδεολογικές εκπτώσεις, αλλά να κάνει πολιτικές υπερβάσεις. Με προσοχή βέβαια στους «δούρειους ίππους». Πρέπει να δώσει εθνική διάσταση στην τιτάνια προσπάθεια που έχει μπροστά της. Με πολλή δουλειά, με διανοητικό και ψυχικό σθένος, με ευρηματικότητα, με το ήθος-παράδειγμα που απαιτείται από έναν ηγέτη που οδηγεί τον διψασμένο λαό του μέσα από την έρημο.

Σφυρηλατώντας έτσι και μια νέα κουλτούρα, έναν νέο πατριωτισμό της προκοπής και της φορολογικής συνείδησης, της ανάπτυξης και της αλληλεγγύης. Αν συμβιβαστεί στα εσωτερικά μέτωπα, εάν προστρέξει σε εύκολες λύσεις, πελατειακά συστήματα, βολικά παράθυρα για «ημετέρους» και αναξιοκρατικές επιλογές, αυτός ο συμβιβασμός με τα ελληνικά κακώς κείμενα δεν θα γίνει δεκτός από την κοινή γνώμη όπως έγινε ο συμβιβασμός με τους εταίρους.

Αυτός θα είναι ο συμβιβασμός που θα βυθίσει τη χώρα στην ταπείνωση, στο μίσος και στον φασισμό.

*οικονομολόγος


Πηγή: www.efsyn.gr