Η ονοματολογία σχετικά με τις υποψηφιότητες υπονομεύει τον ΣΥΡΙΖΑ, του Γιάννη Αλμπάνη

Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε έναν καταιγισμό δημοσιευμάτων σχετικά με πρόσωπα που υποτίθεται ότι συζητιούνται για τις λίστες υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Κατά κύριο λόγο πρόκειται για νυν βουλευτές που έχουν ανεξαρτητοποιηθεί από τα μνημονιακά κόμματα, καθώς και για στελέχη που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ.
Επειδή τα δημοσιεύματα είναι πολλά για να θεωρηθούν συμπτωματικά, κι επειδή είναι μεγάλη η σύγχυση που δημιουργούν τόσο στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στους πολίτες που παρακολουθούν τις διεργασίες στο κόμμα, καλό είναι να υπενθυμίσουμε αυτά (που θα έπρεπε να) είναι αυτονόητα.

Μια συζήτηση που δεν έχει αρχίσει

Πρώτα απ’ όλα, καλό είναι να επαναλάβουμε ότι εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ανοίξει καμία συζήτηση περί υποψηφίων. Είναι χαρακτηριστική άλλωστε η προχτεσινή ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του (καθ΄ύλην αρμόδιου) υπεύθυνου Οργανωτικού του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κορωνάκη: «Από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει μέχρι στιγμής καμιά διαδικασία επιλογής υποψηφίων … Ας μην “χαίρονται” πρόωρα διάφοροι και εμείς ας μην πέσουμε στην παγίδα να χάσουμε 4 μήνες συζητώντας ποιος να ναι και ποιος όχι.». Εν ολίγοις, τα ονόματα που κυκλοφορούν στα media είτε είναι προτάσεις (ή ευσεβείς πόθοι) κάποιων είτε είναι αυτοπροτάσεις φερέλπιδων βουλευτών –αυτή είναι ίσως και η μεγαλύτερη κατηγορία.

Η διαρροή ονομάτων που τάχα «συζητιούνται στον ΣΥΡΙΖΑ», έχει σκοπό να δημιουργήσει εντυπώσεις και να προκαταλάβει τις αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είναι προφανές, αποτελεί παντελώς αντιδεοντολογική πρακτική και παραβιάζει το Καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα, μέσω των διαρροών επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί η δύναμη των ΜΜΕ για να υφαρπαχτούν αποφάσεις.

Δυστυχώς, δεν είναι η μόνη παραβίαση του Καταστατικού που είδαμε τις τελευταίες μέρες. Τις προάλλες, η Σοσιαλιστική Τάση ανακοίνωσε την ένταξη σε αυτήν στελεχών που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Γεννάται έτσι το σουρεαλιστικό φαινόμενο να είναι κανείς μέλος εσωκομματικής τάσης χωρίς να συμμετέχει στο ίδιο το κόμμα. Πέρα από την εύλογη θυμηδία που προκαλούν τέτοια τρικ, συνιστούν έμπρακτη αμφισβήτηση της συνοχής και της συλλογικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Συντεταγμένη δημοκρατική λειτουργία

Όσο και αν ξενίζει όσους έχουν συνηθίσει στην ελέω Θεού αρχηγική κυριαρχία των αστικών κομμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει συντεταγμένη δημοκρατική λειτουργία. Με συντεταγμένο και δημοκρατικό τρόπο λοιπόν θα αποφασιστούν οι υποψηφιότητες, όταν θα έρθει η ώρα τους. Αρμόδια για αυτές τις αποφάσεις είναι τα όργανα του κόμματος (Οργανώσεις Μελών, Νομαρχιακές Επιτροπές, Κεντρική Επιτροπή) και κανείς άλλος.
Αναμφίβολα, κριτήριο για την κατάρτιση των υποψηφιοτήτων είναι το επιδιωκόμενο άνοιγμα μας σε ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις, όπως επίσης και στους πολίτες που μέχρι τώρα δεν στήριζαν την Αριστερά. Εξίσου σημαντικά κριτήρια όμως είναι η πολιτική αξιοπιστία και το ήθος κάθε υποψηφίου-ας. Ανοιχτά ψηφοδέλτια δεν σημαίνει ψηφοδέλτια-πλυντήρια όσων από θέσεις ισχύος συνέβαλαν στη μνημονιακή καταστροφή ή με τον πολιτική διαδρομή τους προκάλεσαν το δημόσιο αίσθημα. Πολύ περισσότερο, τις δικές μας λίστες δεν μπορεί να τις σκιάσει η παραμικρή υποψία πολιτικής συνδιαλλαγής. Οι αποφάσεις του Συνεδρίου και της Κεντρικής Επιτροπής προδιαγράφουν το πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να κινηθούν τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ

Να μην εγκλωβιστούμε στις υποψηφιότητες

Ίσως η μεγαλύτερη ζημιά που μπορεί να κάνει η ονοματολογία για τις υποψηφιότητες, είναι ο ενδεχόμενος εγκλωβισμός των κομματικών δυνάμεων τους επόμενους μήνες. Σε μια περίοδο που οι μαθητικές καταλήψεις έφεραν έναν αέρα ελπίδας και όπου η απεργία στις 27/11 μπορεί να αποτελέσει έναυσμα κινηματικής ανασύνταξης, θα ήταν καταστροφικό τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να σπαταληθούν σε μια ατέρμονη συζήτηση περί των υποψηφίων στις εκλογές. Τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα, αν η ονοματολογία επισκιάσει επίσης την αναγκαία προγραμματική εμβάθυνση σε συνέχεια της πετυχημένης παρουσίας μας στη ΔΕΘ. Μια συλλογικότητα που συζητάει για λίστες και δεν μπαίνει δυναμικά στους αγώνες, που κουβεντιάζει για ονόματα και όχι για προγραμματικές προστάσεις, έχει ήδη ενσωματωθεί στο πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής –είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι.
Κάθε πράγμα στον καιρό του λοιπόν. Και κάθε πράγμα να γίνει με τον τρόπο της Αριστεράς.

Πηγή: RedNoteBook το κόκκινο τεφτέρι