Τι κρατάει τον Έλληνα στον καναπέ;

Δημιουργούν ένα κλίμα ευφορίας, ότι η κατάσταση εξελίσσεται ομαλώς Δήθεν ευφορίας. Ενώ η κατάσταση σε όλα τα επίπεδα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Κόβουνε χέρια και πόδια, και κομπορρημονούν επειδή ο ακρωτηριασμένος δεν πέθανε, αλλά ζει σακατεμένος. Και καλά, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης και Σια εξυπηρετούν τα μεγάλα αφεντικά του εσωτερικού και του εξωτερικού κι έτσι παραμένουν στην εξουσία. Ο ακρωτηριασμένος, όμως; Τι συμβαίνει με τον ακρωτηριασμένο; Πώς πείθεται ότι του έκοψαν τα χέρια και τα πόδια για το καλό του, ενώ τα δικά τους μέλη παραμένουν ακέραια στη θέση τους; Πώς ανέχεται παθητικά τον ακρωτηριασμό του; Ποιο είναι το αναισθητικό που του δίνουν για να τον κρατούν σε καταστολή, την ώρα, που ακόμα κι αν δεν έχουν φτάσει να του κόψουν τα άκρα, τον έχουν δέσει στην καρέκλα του, τον έχουν φιμώσει και του αδειάζουν το σπίτι;
 Στέλιος Ελληνιάδης
Φόβος
Ο φόβος για τα ακόμα χειρότερα, με τα οποία τον απειλούν εάν δεν καθήσει να τον ληστέψουν, τον παραλύει. Όποιος έχει μπει σε θάλαμο βασανιστηρίων, το καταλαβαίνει αυτό. Όσο κι αν πονάς με τις μπουνιές, δεν είναι το ίδιο πράγμα να σου βγάζουν με πένσα τα νύχια ή να σου κάνουν ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα. Αυτό υπονοούν οι επιδρομείς. Φόβος και τρόμος που καλλιεργείται και ενισχύεται από την παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση των πραγματικών δεδομένων. Συνενοχή
Μαζί τα φάγαμε. Εντάξει, εμείς τρώγαμε τον περίδρομο, λένε οι Πάγκαλοι, αλλά κι εσείς τρώγατε καλύτερα από αυτούς που πεινάνε στην Αφρική. Εμείς χτίζαμε παράνομα το Mall στο Μαρούσι, για παράδειγμα, αλλά αφήναμε κι εσάς να κλείσετε τον ημιυπαίθριο. Εμείς μοιραζόμασταν τις μίζες των εκατομμυρίων ευρώ -100 εκατ. είναι οι μίζες που μοίρασε μόνο η Siemens στους πολιτικούς των κομμάτων εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., και στα στελέχη του ΟΤΕ- αλλά κι εσείς παίρνατε το φακελάκι σας στο νοσοκομείο, στην εφορία και την πολεοδομία. Κι εσείς γλείφατε για ένα διορισμό. Γι’ αυτό, τώρα, μόκο.
Ο βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ Νίκος Σηφουνάκης έβγαλε τη μάσκα του προοδευτικού πολιτικού χυμώντας στον Σπύρο Γαληνό, στο τέλος μιας τηλεοπτικής εκπομπής σε περιφερειακό κανάλι της Μυτιλήνης, ενοχλημένος από την κριτική του υποψήφιου βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων. «Διόρισα τη γυναίκα σου, ρε γελοίε! Έπρεπε να με βλέπεις και να σκύβεις!» του είπε όσο πιο χυδαία μπορούσε. Αλλά, ο Σηφουνάκης, γαμπρός της οικογένειας Δασκαλαντωνάκη, με αλυσίδα ξενοδοχείων, ήταν 100% αληθινός. Και απευθυνόταν σε όλα τα ρουσφέτια, όλων των συναδέρφων του βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Στην πραγματικότητα, απευθυνόταν σε πάρα πολλούς, μέσω του Γαληνού.
Σκάστε, γελοίοι Έλληνες, γιατί εμείς σας διορίσαμε τα παιδιά και τις γυναίκες σας, το οποίο συνεπάγεται ότι έχετε παραιτηθεί αυτομάτως από κάθε δικαίωμα να μας κάνετε κριτική, να μπλέκεστε στα πόδια μας και να σηκώνετε κεφάλι. Πρέπει να σκύβετε όταν περνάμε! Να κάθεστε σαν κότες! Το μεγαλείο της απόλυτης ξεφτίλας! Μιας εξουσίας που εκμαυλίζει τους πολίτες και κρατάει χειροπόδαρα δεμένο ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, πρώτα με διορισμούς και μετά με απειλές και εκβιασμούς. Το μαγνητοσκοπημένο ξέσπασμα Σηφουνάκη αποτελεί ανεκτίμητο ντοκουμέντο, μνημείο, της πολιτικής Ιστορίας της νεότερης Ελλάδας.
Κι αν εσείς δεν τα «παίρνατε», πιθανότατα τα «δίνατε» για να έχετε κάποιο όφελος, στην εφορία ή την πολεοδομία. Κι αν ούτε τα παίρνατε ούτε τα δίνατε, δείχνατε μεγάλη ανοχή σ’ αυτούς που τα δίνανε και σ’ αυτούς που τα παίρνανε, οπότε έχετε επίσης ευθύνη. Και μην μου πείτε, πώς; Θα ρωτούσε ο Σηφουνάκης. Και μόνο επειδή μας ψηφίζετε παρ’ όλο που αντιλαμβάνεστε πώς λειτουργούμε και πώς διαφθείρουμε το πολίτευμα και τους πολίτες. Γιατί, ο Σηφουνάκης και ο κάθε Σηφουνάκης δεν βγαίνει βουλευτής μόνο απ’ αυτούς που διόρισε. Πρέπει και κάποιοι λιγότερο συνένοχοι να τον ψηφίζουν κάθε φορά.
Μικρή κοινωνία είμαστε. Δεν πήρε το αφτί σας τίποτα για τον Χριστοφοράκο που έφυγε με ένα CD στην τσέπη με 150 ονόματα πολιτικών, δημοσιογράφων, συνδικαλιστών και διευθυντικών στελεχών που λαδώθηκαν από τον ίδιο; Για τα 100 εκατομμύρια δραχμές που πήγαν κατ’ ευθείαν στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ από τη Siemens; Ούτε υποπτεύεστε τα «τράνσφερ» στα κόμματα από τις πολυεθνικές και τους εργολάβους που παραμένουν εν κρυπτώ; Δεν ξέρετε για τα τιμολόγια των κλιματιστικών και των άλλων συσκευών Siemens του Μητσοτακέικου που βρέθηκαν απλήρωτα στο συρτάρι του γραφείου του Χριστοφοράκου; Και δεν ακούσατε τίποτα για την παραλαβή του γερμανικού υποβρυχίου που έγερνε;
Τι και πού να πρωτοαναφερθώ; Η λεηλασία του τόπου είναι πασιφανής, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο. Πού ήσασταν όλοι; Δεν έπεσε ποτέ στην αντίληψή σας η κατατάταξη της Ελλάδας στις πρώτες θέσεις του πίνακα της Διεθνούς Διαφάνειας για τις πιο διεφθαρμένες χώρες; Δεν ακούσατε ποτέ την Αριστερά να καταγγέλλει καραμπινάτα σκάνδαλα; Δεν μπορεί, κάτι θα ξέρετε. Ενεργητικά ή παθητικά, λοιπόν, υπάρχει συνενοχή, η οποία τώρα πληρώνεται πολύ ακριβά. Άγνοια
Πέρα από το φόβο και τη συνενοχή, τι άλλο παίζει; Εκτός από την ηλιθιότητα, βέβαια, που είναι ευρέως διαδεδομένη, αν και εμείς οι Έλληνες, ως γνωστόν, χωρίς να περιαυτολογούμε, είμαστε πολύ έξυπνος λαός, από τη φύση μας και από την καταγωγή μας, από τους εξυπνότερους στον κόσμο, αν όχι ο εξυπνότερος, μπλα-μπλα-μπλα...
Παίζει δυνατά η άγνοια. Σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού αγνοεί στοιχειώδη πράγματα, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Έχει χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και πάσχει από λειτουργικό αναλφαβητισμό. Συχνά, σε βαθμό κακουργήματος. Άνθρωποι φορτωμένοι με επουσιώδεις γνώσεις και ασήμαντες πληροφορίες, πλέουν μέσα σε ωκεανό άγνοιας, που πάει πακέτο με το φόβο, τον τρόμο και την ανασφάλεια.
Η εθνική μας τύφλωσις, παραφράζοντας το «η ευγενής μας τύφλωσις» από ένα σπουδαίο βιβλίο του Γιάννη Γιανουλόπουλου για την ελληνική εξωτερική πολιτική, είναι άλλο ένα στοιχείο της σύγχρονης κουλτούρας μας. Αφού τη βγάζω προσωπικά, δεν θέλω να ξέρω. Παραβλέπω το γεγονός ότι οι κυβερνώντες είναι κλέφτες και ψεύτες. Δεν θέλω μπλεξίματα. Αφού τη βγάζω καλά ή καλούτσικα, τους ψηφίζω, τους στηρίζω, τους ανέχομαι. Αυτοί τη δουλειά τους κι εγώ τη δικιά μου. Κι ας εκμεταλλεύονται οι ηγεσίες το παρόν προς όφελός τους και αδιαφορούν για το μέλλον του τόπου. Η προοπτική δεν υπάρχει σε μυαλά φλατ, επίπεδα. Ούτε η ηθική χωράει στο συμφέρον, μικρό και μεγάλο. Εξουδετερώνεται. Το παγκάρι να είναι καλά, κι ας είναι κάθαρμα αυτός που ρίχνει τον οβολό του. Υποτέλεια
Σ’ αυτό εντάσσεται και η υποτέλεια. Με βαθιές ρίζες στην οθωμανοκρατία και τις μεγάλες δυνάμεις. Μετά, στην αγγλοκρατία και την αμερικανοκρατία και, στα νεότερα χρόνια, στην ευρωπαιοκρατία, με εξειδίκευση τελευταία στη γερμανοκρατία. Οι δεξιοτέχνες της κωλοτούμπας δεν έχουν καμία δυσκολία να περάσουν από τον ένα δυνάστη στον άλλο, αρκεί να επιβραβευτούν με την εύνοιά του. Η προστασία τους εξασφαλίζεται από τους μεγάλους και δυνατούς. Εξ ου και το πολύ εύστοχο, παλιότερα, που αποκαλούνταν «προστάτιδες δυνάμεις». Είναι πολλοί αυτοί που θέλουν πάντα έναν ισχυρό κηδεμόνα... Εκβιασμός
Υπάρχουν, όμως, και οι δικαίως ευεργετηθέντες. Άνθρωποι που αδικούνταν επί δεκαετίες και άνθρωποι που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Ας θυμηθούμε δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς πρόσφυγες που περίμεναν από το 1949 την άδεια να επιστρέψουν στην Ελλάδα, από το Ουζμπεκιστάν, την Πολωνία ή τη Ρωσία. Και, επιτέλους, γύρισαν χωρίς να συλληφθούν για την αντιστασιακή και πατριωτική τους δράση εναντίον των ναζί και των γερμανοτσολιάδων. Ευεργετήθηκαν και οι φτωχοί συνταξιούχοι που πήραν μεγάλες αυξήσεις στην αρχή της δεκαετίας του 1980. Κι άλλοι άνθρωποι που ήταν στο περιθώριο ή αποκλεισμένοι, βελτίωσαν τους όρους ζωής τους. Αρκετοί απ’ αυτούς, μεγάλης ηλικίας σήμερα, αισθάνονται ακόμα ευγνωμοσύνη για κάτι που η πολιτεία τους το ώφειλε. Και εξακολουθούν να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ.
Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που πήγαν καλά οικονομικά, άλλοι με νόμιμο και άλλοι με ημιπαράνομο τρόπο. Ημιπαράνομο, γιατί, κατά κανόνα, η εξουσία τους ανάγκαζε να ενεργούν με μη νόμιμο τρόπο, για να τους κρατάει στο χέρι. Για να ανοίξεις ένα τοστάδικο, έπρεπε να έχεις κάποιο βουλευτή να σε διευκολύνει. Αλλιώς θα περίμενες και θα λάδωνες τους αρμόδιους για τις άδειες. Με τέτοιους εκβιασμούς κυβερνούν. Και τώρα, οι ίδιοι ρίχνουν το μπαλάκι στους πολίτες, ότι αυτοί έφταιγαν. Και οι πολίτες αισθάνονται δέσμιοι των εκβιαστών τους, έχοντας μια ιδιότυπη εξάρτηση από τον εκβιαστή τους. Αντικομμουνισμός
Είναι ακόμα ισχυρός και ο αντικομμουνισμός. Οι περισσότεροι Δεξιοί είναι αντικομμουνιστές. Οι πλούσιοι από συμφέρον, οι φτωχοί από ιδεολογική εξάρτηση. Και, παράλληλα, εκδηλώνεται κι ο αντικομμουνισμός από αριστερούς που σταδιακά ενσωματώθηκαν στο καπιταλιστικό σύστημα και μεταλλάχθηκαν. Η ΔΗΜΑΡ εμπεριέχει μπόλικους. Αλλά, σε όλη την Ευρώπη, υπάρχουν και χειρότερα. Οι φιλοπόλεμοι, που προέρχονται από την Αριστερά. Σοσιαλδημοκράτες, σοσιαλιστές, πράσινοι και πρώην κομμουνιστές, στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ολλανδία κι αλλού, που υποστήριξαν την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας, της Λιβύης, του Αφγανιστάν και, σήμερα, υποστηρίζουν την εισβολή στο Μάλι και πιέζουν για εισβολή στη Συρία. Εθνικισμός
Στην Ελλάδα, ο αντικομμουνισμός έχει το πιο βάρβαρο παρελθόν από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη. Γερμανόφιλοι, αγγλόφιλοι και αμερικανόφιλοι επικράτησαν μετά από ένα τρομερό μακελειό. Σκότωσαν, φυλάκισαν, βασάνισαν και εξόρισαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, πατριώτες, αγωνιστές, σοσιαλιστές και κομμουνιστές. Και με τη νίκη τους, εδραιώθηκε στη Δεξιά ο αντικομμουνισμός ως συστατικό της στοιχείο, σε σύνδεση με τον εθνικισμό. Πατριδοκαπηλία και άγιος ο θεός… Γι’ αυτό, εύκολα, ακροδεξιοί και κρυπτοφασίστες εντάσσονται στη Νέα Δημοκρατία, την οποία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Γεώργιος Ράλλης και μερικοί άλλοι αστοί πολιτικοί είχαν προσπαθήσει να εκδημοκρατίσουν και να εκσυγχρονίσουν, χωρίς μεγάλη επιτυχία, όπως αποδεικνύεται σήμερα, με τον Σαμαρά, τον Δένδια, τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη στην ηγεσία και τη βιτρίνα του κόμματος.
Αυτός ο γιαλαντζί εθνικισμός χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και ακόμα χρησιμοποιείται εναντίον της Αριστεράς με συκοφαντίες, ψέματα και στρεβλώσεις. Μάλιστα, ο εθνικισμός, σήμερα, προσφέρεται περισσότερο σαν καρότο για να παραπλανήσει κόσμο από τα πιο λαϊκά στρώματα που έχουν χάσει τα αβγά και τα πασχάλια. Η Χρυσή Αυγή είναι η πιο ακραία μορφή αυτής της πατριδοκαπηλίας, αλλά όχι η μοναδική και ίσως όχι και η πιο επικίνδυνη, αν λάβει κανείς υπόψη του πού οδηγεί τη χώρα η Νέα Δημοκρατία με τους συμμάχους της. Ρατσισμός
Και, βέβαια, εθνικισμός και ρατσισμός πάνε αντάμα. Ειδικά σε εποχές κρίσης, πολίτες που αισθάνονται ανήμποροι να αντιδράσουν, που έχουν δεσμεύσεις ιδεολογικές, που έχουν τεράστια ανασφάλεια, που δεν πιστεύουν σε τίποτα, εύκολα παρασύρονται από την ανέξοδη δημαγωγία. Εύκολα στρέφονται εναντίον των πιο αδύνατων μέσα στην κοινωνία, αντί να στραφούν εναντίον των ισχυρών που ελέγχουν το κράτος και την οικονομία. Ούτως ή άλλως, ο ρατσισμός έχει ερείσματα στην κοινωνία. Ο ρατσισμός είναι στο μεδούλι της ιστορίας των λευκών Ευρωπαίων, που κυριάρχησαν προβάλλοντας την ανωτερότητά τους έναντι όλων των άλλων. Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ολλανδοί, Αμερικάνοι (Ευρωπαίοι είναι κι αυτοί) απέκτησαν πλούτοι και ευημερία με πολέμους, γενοκτονίες, εξανδραποδισμούς, σφαγές και λεηλασίες. Κι αυτό το πνεύμα, ότι εγώ ως ανώτερος, δικαιούμαι να σε εκμεταλλεύομαι κι αν αρνηθείς σε σφάζω, προκειμένου να διασφαλίσω την ευημερία μου, είναι διάχυτο. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έστειλαν ελληνικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν, δευκόλυναν το διαμελισμό της Λιβύης, φλερτάρουν στρατιωτικά με το Ισραήλ που είναι ο μεγάλος τρομοκράτης της Ανατολικής Μεσογείου...
Και ρατσισμός δεν είναι μόνο η ψευδαίσθηση της φυλετικής ανωτερότητας. Ρατσισμός είναι και η ανθρωποφαγία. Να θέλεις να κατασπαράξεις τον διπλανό σου, τον συνάδερφό σου, τον συμπολίτη σου. Αυτό η εξουσία το καλλιεργεί με πολύ συστηματικό τρόπο. Προχτές έφταιγαν οι υπάλληλοι της ΔΕΗ που κατέβαζαν τους διακόπτες και οι ναυτικοί που έκαναν αποκλεισμό στο λιμάνι, χτες οι εργαζόμενοι στο μετρό που σταμάτησαν τα τρένα και οι φαρμακοποιοί που δεν δίνουν με πίστωση τα φάρμακα στους ασθενείς, σήμερα, οι εκπαιδευτικοί που ταλαιπωρούν τους μαθητές στις εξετάσεις... Με την κατάλληλη προπαγάνδα από τα κανάλια, του αλληλοσπαραγμού και της ανθρωποφαγίας. Συνταξιούχοι εναντίον φαρμακοποιών, νησιώτες εναντίον ναυτικών, ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημοσίων, γιωταχήδες εναντίον ταξιτζήδων, το ένα τμήμα της κοινωνίας, κομμένο σαν φέτα σαλαμιού εναντίον των άλλων τμημάτων. Αφού με γδέρνουν εμένα, να πεθάνεις πρώτα εσύ, ο διπλανός. Κοινωνικός κανιβαλισμός, ένα από τα ισχυρότερα όπλα της ολιγαρχίας, που για να επιβάλλει το συμφέρον της πρέπει να κρατά το λαό σε διαρκή διχασμό, σε διαρκή εμφύλιο. Απογοήτευση
Σημαντικό ρόλο στη χειραγώγηση του πολίτη παίζει και η κόπωση από τα αδιάκοπα πλήγματα που δέχεται. Και η απογοήτευση και ηττοπάθεια από το ατελέσφορο των αντιδράσεων. Αίσθημα ανημπόριας που φτάνει ως την ψυχολογική κατάρρευση από το αδιέξοδο. Επίσης, έλλειψη κοινωνικής συνοχής, που προήλθε από τη διάλυση του χωριού και της γειτονιάς, αλλά και από τον ατομισμό και το εισαγόμενο λάιφσταϊλ, που θρυμμάτισε κάθε αίσθημα συνύπαρξης, αλληλεγγύης και κοινής μοίρας. Που απομόνωσε και αποδυνάμωσε κάθε πολίτη. Δανεισμός
Αν τώρα, σε όλα τα προηγούμενα, προσθέσεις την αιχμαλωσία των πολιτών από την υπερχρέωση, συμπληρώνεις το παζλ της παθητικότητας και της ενεργής συμβολής στην καταστροφή μας. Αυτοί διαχειρίζονται τα φράγκα, αυτοί ορίζουν και τα λύτρα. Αυτοί επιβάλλουν και τις ποινές. Αφού σε έγδυσαν από οικονομίες με την τεράστια κομπίνα του Χρηματιστηρίου, σε έσπρωξαν γλυκά-γλυκά στη μέγγενη των τραπεζών, των τοκογλύφων. Πάρε κόσμε δάνεια, με χαμηλά επιτόκια. Κι εσύ πήρες. Οπωσδήποτε με κάποια εμπιστοσύνη στα κόμματα και τους πολιτικούς που ψήφιζες κι ακόμα ψηφίζεις. Γιατί, δεν φαντάστηκες, δίνοντάς τους το 80% έως 90% των ψήφων σου, ότι, αφού φορτωθείς δάνεια που τόσο απλόχερα σου δίνουν οι τράπεζες, με τη στήριξη και παρότρυνση του κράτους και των πολιτικών, μια ωραία πρωία, θα σε διώξουν από τη δουλειά σου ή θα σου κουτσουρέψουν απελπιστικά το μισθό ή τη σύνταξή σου. Έτσι δεν είναι; Και τώρα; Σε απειλούν ότι θα σου πάρουν το σπίτι αφού δεν μπορείς να πληρώνεις τα τάχα μου χαμηλότοκα δάνεια που σου έδωσαν. Και εσύ; Νιώθεις ότι είσαι πλέον όμηρος του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη;
Με πάνω από δύο εκατομμύρια δανειολήπτες, καταλαβαίνει κανείς πόσο πιάνει ο εκβιασμός τους. Κι εσύ να περιμένεις την επιείκειά τους. Μπας και σε λυπηθούν εάν δεν τους γκρεμίσεις από την εξουσία. Και γι’ αυτό, ή σε συνδυασμό με άλλα, τους ψηφίζεις, ευρισκόμενος σε μέγιστη ταραχή. Τηλεόραση
Δεν είναι η αστυνομική καταστολή το κύριο μέσο εξουδετέρωσης των αντιδράσεων. Το κύριο μέσο καταστολής, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, σαν κεντρικός πολιορκητικός κριός συνειδήσεων, είναι η τηλεόραση. Όλα τα εγκλήματα ωραιοποιούνται και συγκαλύπτονται από τους δημοσιογράφους και την τηλεόραση, που προστατεύει, προωθεί και επιβάλλει αυτού του τύπου τους πολιτικούς και τις πολιτικές. Το βαρύ πυροβολικό της διαπλοκής, της παραπληροφόρησης, της τρομοκρατίας και της χειραγώγησης, ήταν και παραμένει η τηλεόραση. Γι’ αυτό, το ’90, οι πολιτικοί παραχώρησαν τα τηλεοπτικά δίκτυα σε πέντε οικογένειες εργολάβων, τραπεζιτών και εφοπλιστών. Αυτοί αναλάμβαναν εφεξής τη χειραγώγηση της κοινωνίας με το πιο αποτελεσματικό όπλο που διαθέτει ένας σύγχρονος στρατός κατοχής, την τηλεόραση.

Στέλιος Ελληνιάδης




Υ.Γ. Οι παραπάνω προβληματισμοί χρειάζονται συμπλήρωση και βελτίωση, από όλους. Εξασθενημένες άμυνες και απουσία εναλλακτικής
Υπάρχει αδυναμία των φορέων της αλλαγής. Η Αριστερά δεν ήταν προετοιμασμένη για την κρίση. Δεν ήξερε τι μαγειρευόταν στα χαλκεία των μεγάλων χρηματοπιστωτικών τραστ. Και τώρα, η Αριστερά, έχει να αντιμετωπίσει αφενός τις άμεσες συνέπειες της οικονομικής κρίσης, αφετέρου τα πολυσύνθετα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην κοινωνία μέσα σε μερικές δεκαετίες εφησυχασμού.
Αλλά και τα αμυντικά συστήματα της κοινωνίας είναι ανεπαρκή, όπως τα συνδικάτα που αποτελούν βασικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης, ταγμένες στην υπηρεσία των εργαζομένων που έχουν απέναντί τους ισχυρούς πόλους που τους εκμεταλλεύονται. Διαπλοκή, ενσωμάτωση και διαφθορά απαξίωσαν τα συνδικάτα, που σήμερα, με λίγες εξαιρέσεις, εκπροσωπούν μία μικρή μερίδα των εργαζομένων. Πού να στηριχτεί, λοιπόν, ο πολίτης για να αμυνθεί;
Έλλειψη οράματος
Η έλλειψη πειστικής εναλλακτικής οδού. Αντικειμενικές δυσκολίες, πρωτόγνωρα πράγματα, αφού οι στρατηγοί που στο παρελθόν εισέβαλαν με τα τανκς και τα αεροπλάνα, αντικαταστάθηκαν από τους τραπεζίτες που είναι ακόμα πιο σκληροί εισβολείς. Υποκειμενικές αδυναμίες, από τη συνεχιζόμενη κρίση στη διεθνή Αριστερά και από τα εντόπια κουσούρια μας.
Για πρώτη φορά, οι λαοί στην Ευρώπη βρίσκονται μπροστά σε τέτοια κατάσταση. Να έχει καταρρεύσει το σοσιαλιστικό μπλοκ, και τώρα να καταρρέει και το καπιταλιστικό μοντέλο που αυτοπροβλήθηκε ως το μοναδικό βιώσιμο με την επικράτηση της οικονομίας της αγοράς. Σήμερα, λείπουν τα οράματα, λείπουν οι ελκυστικές ιδέες, λείπει η πίστη σε έναν κόσμο εναλλακτικό, ανθρώπινο και δίκαιο. Και αυτό το κενό δεν αναπληρώνεται με επιμέρους αιτήματα οικονομικού περιεχομένου. Ο δρόμος της… απεξάρτησης
Με όλα αυτά τα ρεαλιστικά και καθόλου φανταστικά δεδομένα, μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί τα θύματα στηρίζουν τους θύτες. Γιατί, εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και απολυμένοι, χρεοκοπημένοι βιοτέχνες και καταστηματάρχες, εξαθλιωμένοι συνταξιούχοι και φτωχοποιημένοι αγρότες, ψηφίζουν ακόμα Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, που μαζί με τη φασιστική Χρυσή Αυγή, το δεκανίκι τους, συγκεντρώνουν ένα 40 με 50, αν όχι 60%, του ελληνικού λαού. Με 64% ανεργία στους νέους, με χιλιάδες απολυμένους να προστίθενται κάθε μέρα στο 1,5 εκατομμύριο άνεργους επισήμως, με εξωφρενικούς φόρους που απειλούν άμεσα τα σπίτια, την κατοικία κάθε οικογένειας κ.λπ., κ.λπ., εκατομμύρια ψηφοφόροι παραμένουν μαζικά κολλημένοι στα κόμματα των Μνημονίων, παρά τις τεράστιες διαρροές.
Τα σκεφτόμουν αυτά, προχτές, σε μια συγκέντρωση ανθρώπων, που ενώ πάλεψαν για να επιβιώσουν, και ενώ συμφωνούν με τα παραπάνω και επαυξάνουν, ορθώνουν μεγάλες απαιτήσεις για να εμπιστευθούν την Αριστερά.
Τι άλλο μπορεί να είναι αυτό που κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους, που ταλαντεύονται με ποιον θα ταχθούν, την ώρα που υφίστανται τις καταστροφικές συνέπειες αυτών των πολιτικών που εφαρμόζονται από Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ; Είναι πολύ κρίσιμο το ερώτημα και είναι πάρα πολύ σημαντικό να βρούμε την απάντηση, γιατί αλλιώς, δεν μπορούμε να αγγίξουμε αυτό το «σώμα», να το απελευθερώσουμε από τις δεσμεύσεις, τις φοβίες και τις προκαταλήψεις του. Και το οποίο, εάν δεν αλλάξει σκέψη και ρότα, θα συνεχίσει να αυτοκαταστρέφεται συμπαρασύροντας όλη την Ελλάδα.
Και το λέω αυτό, γιατί κι εμείς δεν είμαστε τόσο κοντά όσο νομίζουμε στη σωστή και ολοκληρωμένη απάντηση. Ήθελα αυτό το ζήτημα να είναι στο κέντρο του προβληματισμού και των λύσεων που επιζητούμε. Ήθελα να το διαβάζω στις εφημερίδες μας, να το ακούω στις ομιλίες μας, να το βλέπω στην καθημερινή πολιτική μας δράση, ήθελα...
Το σίγουρο είναι ότι η προσπάθεια να πείσουμε τον κόσμο να αποκολληθεί από τη δηλητηριώδη εξουσία είναι πολύ δύσκολη. Και ο αγώνας για να κερδίσουμε τον πολίτη που μας βλέπει με προκατάληψη ή δυσπιστία, είναι πολύπλοκος, πολύμορφος και πολυμέτωπος. Και προϋποθέτει, πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, την αυτογνωσία και τη βελτίωση του ίδιου μας του εαυτού.


  http://e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=11960:%CF%84%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CE%AD