Γράμμα για τη Ζωή

Καλημέρα Πιτσιρίκο!

Θέλω καιρό τώρα να βρω τρόπο για να επικοινωνήσω με τη Ζωή και σκέφτηκα πως γράφοντας σε σένα ίσως αυτή η επικοινωνία να είναι εφικτή.

Παρατηρώ ότι από τότε που ανέλαβε πρόεδρος της Βουλής και πήρε πρωτοβουλίες όπως την Επιτροπή Αλήθειας για το χρέος, και την επιτροπή για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, έχει στηθεί ένας μηχανισμός πολιτικής εξόντωσής της από τα χρεοκοπημένα ΜΜΕ αλλά και από όλους εκείνους που κυβέρνησαν 40 χρόνια και έφεραν τη χώρα και τους πολίτες της σ” αυτά τα χάλια.

Ειδικά δε, μετά την απόφαση για τη δημιουργία εξεταστικής για τη Siemens έχουν λυσσάξει.

Ξεκίνησαν με την δήθεν ακαταλληλότητά της ως προέδρου επειδή ήθελε να εφαρμόζει τους κανονισμούς της Βουλής, συνέχισαν με στημένα σενάρια τύπου βενζινάδικου και συνεχίζουν τη λάσπη προσπαθώντας να μας πείσουν πως παρεμβαίνει στο κοινωνικό έργο της αστυνομίας.

Το χειρότερο όλων είναι πως ακόμα και στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν άνθρωποι που της επιτίθενται κι αυτό τους κάνει να μοιάζουν τόσο πολύ ΠΑΣΟΚ…

Το τελευταίο περιστατικό που σημειώθηκε έξω από τη Βουλή, ήταν για εκείνους η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν νοείται πρόεδρος της Βουλής να υπερασπίζεται το δικαίωμα των πολιτών στη διαμαρτυρία, πόσο δε μάλλον το να πλησιάσουν τον ναό της Δημοκρατίας, για τον οποίο όλοι όσοι βρεθήκαμε πριν από χρόνια στις πλατείες φωνάζαμε “να καεί, να καεί….”


Κάτι έχει αλλάξει αυτούς τους 4 μήνες. Αυτή την αλλαγή την έφερε η Ζωή και φαίνεται ξεκάθαρα πως κάποιοι δεν τη θέλουν. Τους τρομοκρατεί η ιδέα ότι επιτέλους κάποιος δεν κάνει πλάκα κι εννοεί αυτά που λέει. Που δεν στήνει επιτροπές για τα μάτια του κόσμου αλλά γιατί θέλει ουσιαστικά να υπάρξει φως και διέξοδος. Αυτός είναι κι ο λόγος που λυσσομανάνε.

Ακούμε συνεχώς για χτύπημα στους ολιγάρχες -δεν μπορώ να μετρήσω τις φορές που έχει ειπωθεί- από τα διάφορα στελέχη της κυβέρνησης αλλά, όταν πιάνουν στασίδι στα κανάλια τους, τα ξεχνάνε όλα και παίρνουν μέρος στη λάσπη που εκτοξεύεται εναντίον της.

Στην συνέντευξη που έδωσε στον ΣΚΑΪ, είπε πως εμπιστεύεται τον Αλέξη Τσίπρα. Εγώ δεν τον εμπιστεύομαι πια. Νομίζω ότι έχει αρχίσει να πρασινίζει και δεν ξέρω σε ποια απόχρωση θα καταλήξει. Νομίζω πως αργά ή γρήγορα θα βγάλει τη Ζωή από τη μέση για να επέλθει η συμφωνία με τους …θεσμούς. Ποτέ δεν έχει μιλήσει ο ίδιος για την Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος, ποτέ δεν έχει αναφερθεί στο σημαντικό έργο της προέδρου της Βουλής, ακόμα και χθες που έκανε ανασκόπηση των πεπτραγμένων της κυβέρνησης.

Πέρα από όλα αυτά, θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα στη Ζωή, ως πολίτης αυτής της χώρας αλλά και ως γυναίκα και μητέρα:

“Ζωή, πολλές φορές σκέφτομαι όλα όσα κάνεις και νομίζω πως γεννήθηκες σε λάθος χώρα. Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν φορές που κλαις όταν βρίσκεσαι μόνη σου γιατί όσο δυναμική κι αν είσαι, δεν μπορεί, κάποιες στιγμές ο άνθρωπος λυγίζει, ειδικά όταν βάλλεται από παντού επειδή λειτουργεί ως φως στο σκοτάδι. Ζωή, είσαι ο μόνος άνθρωπος στον οποίο έχω εμπιστοσύνη κι εγώ εμπιστεύομαι πολύ δύσκολα. Ξέρω πως ό,τι κάνεις το πιστεύεις και πως θα αγωνιστείς ως το τέλος με νύχια και με δόντια για ό,τι θεωρείς δίκαιο. Είμαι πολύ περήφανη για σένα! Θα ήθελα η κόρη μου μεγαλώνοντας να σου μοιάσει και να αγωνίζεται με το ίδιο πάθος για να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Όμως, μην περιμένεις από τους πολίτες αυτής της χώρας αναγνώριση. Δυστυχώς, όλα αυτά τα χρόνια κατάφεραν να πλάσουν μια κοινωνία σαν τα μούτρα τους και είναι λίγοι εκείνοι που αντιστάθηκαν ή μπόρεσαν να βγουν απ” το καλούπι.
Ακόμα κι αν σε σταματήσουν, ακόμα κι αν σε κάνουν στην άκρη εκείνοι τους οποίους εμπιστεύθηκες, εσύ να μη νιώσεις ούτε για μια στιγμή λυπημένη. Να νιώσεις υπερήφανη για όλα όσα έκανες, για αυτό που είσαι και που δεν είναι οι άλλοι, για αυτή τη διαφορά η οποία σε κάνει να ξεχωρίζεις από το τσούρμο.
Σε ευχαριστώ που γίνεσαι πυξίδα για εμένα και το παιδί μου. Άνθρωποι σαν και σένα με κάνουν να έχω ελπίδα για το μέλλον”!

Μ.

Υ.Γ.1
Την κόρη μου τη λένε Ζωή κι έχω δώσει αγώνα για να μη φοβάται να εκφράζει τη γνώμη της και να έχει το θάρρος να τη λέει. Όλοι μου λένε ότι είναι πολύ ώριμη για την ηλικία της και αυτό ήταν κάτι που πάντα με ανησυχούσε και με έκανε να αναρωτιέμαι μήπως και δεν κάνω καλά που της μιλάω τόσο πολύ για όλα όσα συμβαίνουν, που στα 10 της χρόνια της μιλάω για το τι είναι Δημοκρατία, Ναζισμός, Φασισμός, για το τι συμβαίνει και είμαστε σε αυτή την κατάσταση, για τα χρεοκοπημένα ΜΜΕ που καλλιεργούν συνειδήσεις, που την παίρνω μαζί μου στις κινητοποιήσεις και που φοράει μπλουζάκι «SOS Χαλκιδική», ενώ ταυτόχρονα είναι ενήμερη για την καταστροφή που συντελείται στις Σκουριές…
Το μέλλον θα το δείξει, αν έκανα καλά ή όχι. Ίσως να μη μπορεί να επικοινωνήσει με τους γύρω της και πολλές φορές να απομονώνεται αλλά πιστεύω πως είναι καλύτερο απ” το να μην έχει γνώση και να μπορεί ο κάθε ένας να την κατευθύνει. Ίσως έτσι να αισθάνεται κάποιες στιγμές και η Ζωή, η πρόεδρος της Βουλής.

Υ.Γ.2
Ζωή, συνέχισε έτσι! Μην ακούς κανέναν, όπως κάνεις ήδη, κι αν πέσεις, θα πέσεις με το κεφάλι ψηλά και θα υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι θα είναι πολύ περήφανοι για σένα! (Αγαπητή φίλη, το ανέβασα και ελπίζω να το διαβάσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ένα σχόλιο μόνο: στα δέκα χρόνια που έχω το μπλογκ, ο μόνος πολιτικός για τον οποίο έλαβα εγκωμιαστικά μέιλ και μέιλ στήριξης, είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Απλώς, το επισημαίνω. Να είστε καλά.)

Πηγή: http://pitsirikos.net