Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙ «ΑΓΟΡΕΣ» ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΑΥΤΕΣ

-----11isda
Του ΓΙΑΝΝΗ ΦΩΤΙΑΔΗ*

Οι περίφημες «αγορές»[ 1] θέλουν παραμύθια και παραμύθιασμα για να κινηθούν ανοδικά ή καθοδικά (κατά προτίμηση έντονα). Τα παραμύθια αυτά πρέπει να έχουν καλές νεράιδες (κατά τη γνώμη τους) ή κακούς δράκους (κατά τη γνώμη τους). Οι καλές νεράιδες δίνουν έντονη ανοδική κίνηση και οι κακοί δράκοι έντονη καθοδική κίνηση. Και στις δύο περιπτώσεις ο σκοπός είναι να βγουν μεγάλα κέρδη. Γιατί και στις μεγάλες πτώσεις βγαίνουν μεγάλα κέρδη.  

ΟΙ «ΑΓΟΡΕΣ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΟΦΕΣ 

Οι αγορές δεν έχουν καμία σοφία. Θα δώσω ένα παράδειγμα: Το πλήρες ξεζούμισμα των εργαζομένων με μεγάλες περιστολές μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων θεωρείται από τις αγορές, στην περίπτωση μιας χώρας, μια ιστορία με καλή νεράιδα. Το γεγονός ότι τέτοιες πολιτικές υπονομεύουν την ποιότητα της προσφερόμενης εργασίας από τους εργαζομένους και μακροχρόνια την παραγωγικότητα, καθώς και ότι οδηγούν σε φυγή του καλύτερου εργατικού δυναμικού από τη χώρα, ακόμη και σε υπογεννητικότητα, παράγοντες όλοι αυτοί που δυναμιτίζουν της μακροχρόνια ανάπτυξη της χώρας δεν παίρνεται αυτό υπόψη από τις αγορές.
Ένα άλλο παράδειγμα έλλειψης σοφίας είναι αυτό:
Οι αγορές δεν έχουν προεξοφλήσει, το αντίθετο, ότι με τις πολιτικές που ασκούνται στην Ευρώπη, θα υπάρξουν διαφόρων ειδών έντονες πολιτικές αντιδράσεις που θα οδηγήσουν τελικά εκεί που αυτές δεν επιθυμούν. Επομένως για ποια σοφία μιλάμε;
Οι αγορές λοιπόν δεν είναι σοφές. Αντίθετα είναι μικρόνοες και εξαιρετικά μυωπικές. Εκτός από το ότι οι διαχειριστές των (κερδοσκοπικών βέβαια) κεφαλαίων έχουν διαποτισθεί μέχρι το μεδούλι με τα «νεοφιλελεύθερα» φληναφήματα που αποτελούν το κατακάθι των οικονομικών θεωριών, συμβαίνει και κάτι άλλο σημαντικό: Τα παχυλά μπόνους τους οι διαχειριστές τα παίρνουν σε ετήσια βάση και όχι κάθε τρία ή πέντε χρόνια, όπως ίσως θα ήταν και το σωστότερο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να προσανατολίζονται σε πολύ γρήγορες αποδόσεις και επομένως να έχουν εξαιρετικά βραχυχρόνια ματιά και να προβαίνουν σε τέτοιες κινήσεις των κεφαλαίων τους ώστε να προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν σε εξαιρετικά σύντομο διάστημα τις αποδόσεις τους. Επομένως οι διαχειριστές των κεφαλαίων δεν έχουν καμία διάθεση για βαθύτερη σκέψη και φιλοσοφίες, όπως αυτές για τη μακροχρόνια παραγωγικότητα των εργαζομένων ή τις μακροχρόνιες συνθήκες ανάπτυξης μιας χώρας.
Τα περίφημα γεράκια των αγορών στη πράξη εφαρμόζουν περιορισμένη νοημοσύνη.
Είναι αδύνατον να είναι κανείς διαχειριστής κεφαλαίων και να είναι συνετός ή σοφός όσο και να το θέλει. Γιατί αν είναι τέτοιος οι βραχυχρόνιες αποδόσεις του δεν θα είναι σαν των άλλων διαχειριστών με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάσει τα ετήσια μπόνους, αλλά να κινδυνεύει να χάσει πιθανότατα και την ίδια τη δουλειά του.
Ρώτησα γνωστό μου διαχειριστή κεφαλαίων το βράδυ της Τρίτης 9/12, μετά την μεγάλη ιστορική πτώση 12,78% που είχε το χρηματιστήριο εκείνη τη μέρα:
- Πουλάς γιατί φοβάσαι τον ΣΥΡΙΖΑ
Η απάντηση του ήταν αυτή:
- Πουλάω γιατί θα ξαναγοράσω τις μετοχές πολύ φτηνότερα.
Πράγματι, οι αγορές εκτός από μικρόνοες και εξαιρετικά μυωπικές είναι και αγελαίες. Αλλά με τη δήλωση αυτή του διαχειριστή πάμε και σε ένα άλλο ζήτημα.

ΜΗΝ ΤΙΣ ΚΛΑΙΤΕ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ: ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΡΔΗ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΓΟΥΝ!

Πρόσφατα ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Κων/νος Μποτόπουλος δήλωσε:
«Εξετάζουμε 150 περιπτώσεις (πράξεις) για συναλλαγές επί των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά τις αυξήσεις κεφαλαίου το δίμηνο Απριλίου - Μαΐου 2014. Όλες οι περιπτώσεις αφορούν συναλλαγές ξένων θεσμικών επενδυτών που διενήργησαν ύποπτες συναλλαγές στις 4 τράπεζες, αφού η έρευνα δείχνει να έχουν πουλήσει μετοχές χωρίς να τις κατέχουν»*[2]
Εδώ ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς περιγράφει μια κλασική παράνομη μέθοδο υποτιμητικής κερδοσκοπίας: Πουλώ μετοχές που δεν έχω με την προοπτική να τις αγοράσω χαμηλότερα. Αν μάλιστα είμαι μεγάλος παίκτης σε μία αγορά μπορώ με τις πωλήσεις μετοχών να διαμορφώσω και τάση και να κερδίσω σχεδόν εκ του ασφαλούς.
Ωστόσο υπάρχουν και εξαιρετικά νόμιμες μέθοδοι υποτιμητικής κερδοσκοπίας:

- Πουλώ μετοχές (που κατέχω) με σκοπό να τις αγοράσω χαμηλότερα. Όπως είπα προηγουμένως, αν πρόκειται για μεγάλο παίκτη, ο οποίος μάλιστα θα μπορούσε να συντονισθεί και με άλλους μεγάλους παίκτες, σε συνεννόηση, τότε δημιουργείται ευρύτερο πτωτικό κλίμα το οποίο ευνοεί τις υποτιμητικές προθέσεις και οδηγεί σε σίγουρα κέρδη.

Θα αναφέρω το εξής παράδειγμα για να δείξω τη νοοτροπία των διαχειριστών κεφαλαίων: Μεγάλος θεσμικός διαχειριστής ξεκινά το πρωί, στην αρχή μιας συνεδρίασης, να πουλά μετοχές μιας μεγάλης εταιρείας διαμορφώνοντας πτωτική τάση στη συγκεκριμένη μετοχή. Το μεσημέρι, πριν κλείσει η συνεδρίαση, ξαναγοράζει ότι πούλησε σε χαμηλότερες τιμές από αυτές που είχε πουλήσει, βγάζοντας αντίστοιχο κέρδος. Το ίδιο απόγευμα δέχεται τηλεφώνημα από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς που τον ελέγχει για την συγκεκριμένη χρηματιστηριακή του συμπεριφορά με το ερώτημα της υποτιμητικής κερδοσκοπίας. Εκείνος δικαιολογείται ότι το πρωί η πολιτική συγκυρία ήταν τέτοια που τον έκανε να βγει πωλητής, αλλά το μεσημέρι ηρέμησαν τα πράγματα και έκανε πάλι αγορές. Έτσι καθάρισε από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Το βράδυ, σε μπαράκι, εξομολογούμενοι ο ένας στον άλλο τα χρηματιστηριακά μας ανδραγαθήματα της ημέρας, μας είπε τη συγκεκριμένη ιστορία. Και αυτό το παιχνίδι έγινε γιατί ο συγκεκριμένος διαχειριστής ήταν σε ανταγωνισμό με άλλο μεγάλο θεσμικό διαχειριστή και ήθελε να καλυτερέψει τις αποδόσεις του.

- Στοιχηματίζω σε πτώση συγκεκριμένων μετοχών ή και της αγοράς συνολικότερα. Τα στοιχήματα αυτά, μέσω των διαβόητων παραγώγων, έχουν μεγάλη μόχλευση και επιτρέπουν τον πολλαπλασιασμό των κερδών.

Σκεφθείτε τώρα την περίπτωση που μεγάλοι παίκτες σε συνεννόηση συνειδητή ή όχι (πολλές φορές δεν χρειάζεται καν συνεννόηση, γνωρίζεις τις αντιδράσεις των άλλων μεγάλων παικτών), αποφασίζουν να πουλήσουν μετοχές και ταυτόχρονα να στοιχηματίσουν στα παράγωγα υπέρ μεγάλης πτωτικής κίνησης. Επισημαίνω και πάλι ότι σαν μεγάλοι παίκτες μπορούν να διαμορφώσουν και τάση. Εφόσον η κίνηση τους βγει, τότε τα κέρδη θα είναι τεράστια.
Νομίζω ότι κάτι τέτοιο ζούμε αυτές τις μέρες και θα ζήσουμε και στη συνέχεια:
Με την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ δίνεται μια θαυμάσια ευκαιρία για τεράστια, μα εξαιρετικά τεράστια, κέρδη: Αφού ολοκληρωθεί η μεγάλη πτώση, μετά η αγορά θα «διορθώσει» την τεράστια πτώση (που θα χαρακτηριστεί υπερβολική) με άνοδο, από όπου θα βγουν νέα κέρδη. Δώστε πολλούς ΣΥΡΙΖΑ στους παγκόσμιους διαχειριστές για να πουλάνε με μανία και να αγοράζουν επίσης με μανία και να ζουν ζωή χαρισάμενη. Αρκεί βέβαια να μην γίνει κανένα ατύχημα και καταλήξει ο τελευταίος διαχειριστής να κρεμασθεί με τα άντερα του τελευταίου καπιταλιστή. Αλλά κάτι τέτοιο για την ώρα δεν προβλέπεται, επομένως εγώ βλέπω τους διαχειριστές κεφαλαίων πανευτυχείς να τρίβουν τα χέρια τους.
Ρωτώ λοιπόν ένα μικροεπενδυτή των 5.000 ευρώ:
- Εσύ γιατί πουλάς;
Η απάντηση του:
- Αφού πουλάνε οι μεγάλοι, κορόιδο είμαι εγώ να μην πουλήσω. Θα τα αγοράσω και εγώ χαμηλότερα. Η μάνα του Χο(ω)σε ποτέ δεν έκλαψε [3]!
Αυτά για να καταλάβουν και οι μη μυημένοι την ουσία του «κλίματος πανικού» στο χρηματιστήριο. Το τελευταίο παράδειγμα δεν σημαίνει ότι οι μικροεπενδυτές κερδίζουν πάντα και αυτοί.
Συμβαίνει μάλλον το αντίθετο: Αυτοί δεν έχουν την ασύμμετρη πληροφόρηση των μεγάλων παικτών ούτε τη δυνατότητα με τις κινήσεις τους να επηρεάζουν τις αγορές και να διαμορφώνουν τάση. Η μόνη ελπίδα τους είναι να μαντεύουν τις κινήσεις των πολύ μεγάλων χαρτοφυλακίων.

ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΕΧΕΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ

Επομένως η βάση της μεγάλης χρηματιστηριακής πτώσης που ζούμε δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, κάποια πολιτική συνομωσία σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Στις αγορές η μόνιμη και διαρκής συνομωσία είναι αυτή του γρήγορου και μεγάλου κέρδους. Στην πραγματικότητα οι πολιτικές εξελίξεις είναι η αφορμή για μεγάλα κέρδη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπεισέρχεται αποφασιστικά και η πολιτική. Πολιτικές επιπτώσεις και εξελίξεις ασφαλώς και προκαλούνται από τις μεγάλες χρηματιστηριακές κινήσεις που μεγεθύνονται κατάλληλα στην κοινωνία θεάματος που ζούμε. Με τη σειρά τους οι πολιτικές εξελίξεις τροφοδοτούν παραπέρα τις χρηματιστηριακές κινήσεις. Αυτή τη στιγμή ένα πολιτικοχρηματιστικό σύμπλεγμα έχει κάθε συμφέρον από μια τεράστια πτώση του χρηματιστηρίου. Όχι όμως γιατί οι χρηματιστές είναι πράκτορες. Είναι πολύ πιο προσοδοφόρο να είσαι διαχειριστής κεφαλαίων από πράκτορας. Απλώς η απόλυτη ηδονή είναι όταν συνδυάζεται το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Η απόλυτη ηδονή για έναν διαχειριστή είναι στις ακραίες καταστάσεις που μπορεί να βάλει και αυτός το χεράκι του. Έτσι θα μπορεί να καυχηθεί στην ωραία γκόμενα (οι διαχειριστές μόνο ωραίες γκόμενες έχουν): Έβαλα και εγώ το χεράκι μου (με τις δυνατές πωλήσεις μου) για να συνεχίσεις εσύ να ζεις την ωραία ζωή που κάνεις και που ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να την αλλάξει (χα, χα...).
Εκείνο που φοβάμαι είναι ότι υπονοώντας σαν αποφασιστικό παράγοντα της χρηματιστηριακής συμπεριφοράς τις πολιτικές συνομωσίες, δίνουμε περισσότερη αξία στις αγορές και στους ανεγκέφαλους τους από αυτή που πραγματικά έχουν. Έτσι επιτείνουμε το δέος που υπάρχει για τις αγορές.
Η Wall Street Journal (WSJ) έγραψε μετά την μεγάλη πτώση του 12,78% ότι οι αγορές παρουσιάζονται ανίκανες να αποτιμήσουν αποτελεσματικά τις πολιτικές εξελίξεις αφού το μόνο που συνέβη ήταν να επισπευσθεί κατά ένα περίπου μήνα αυτό που θα γινόταν έτσι κι αλλιώς. Αναρωτιέται δηλαδή η WSJ για το που βρίσκεται η σοφία και η προβλεπτικότητα των αγορών αφού δεν μπόρεσαν να προεξοφλήσουν αυτό που θα συνέβαινε, έτσι κι αλλιώς, σε ένα εξαιρετικά σύντομο διάστημα. Για την ανύπαρκτη σοφία των αγορών ήδη τα είπαμε.
Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα: Ο ΣΥΡΙΖΑ τι στρατηγική έχει απέναντι στις αγορές;

ΟΤΑΝ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΤΗ ΝΤΟΠΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΕΝΟΥΣ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερηφανεύεται ότι θα είναι εκείνος που θα προκαλέσει ένα ντόμινο εξελίξεων έτσι ώστε, τουλάχιστον αυτό, να τερματισθεί η μεγάλη ασυδοσία του κεφαλαίου και να ξεκινήσει μια αντίστροφη πορεία με την καλυτέρευση της ζωής των υποτελών τάξεων. Αυτό όμως, από μόνο του, τερματίζει το παραμύθι της καλής νεράιδας με το οποίο ξυπνούσαν και κοιμόντουσαν μέχρι τώρα οι αγορές, δηλαδή της εύκολης και γρήγορης αναδιανομής εισοδήματος και δικαιωμάτων υπέρ του κεφαλαίου. Επομένως γεννιέται το ερώτημα ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζοντας να έρθει σε επαφή με τις αγορές, με τους μεγάλους δηλαδή διαχειριστές κεφαλαίων, τι είδους story σκοπεύει να τους προωθήσει.
Αυτό που φάνηκε είναι μια επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει κάποιου είδους ομαλή συμπεριφορά των διαχειριστών απέναντι του: Εγώ δεν θα είμαι ακραίος, οπότε και σεις να μην είστε ακραίοι απέναντι μου, φαίνεται να προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, αφού δεν έχει να προτείνει κάποιο συναρπαστικό story στους διαχειριστές εκείνο που στην ουσία τους προτείνει είναι ένα είδος ήρεμων αγορών. Που σημαίνει ένα είδος επίπεδων αγορών. Που σημαίνει ένα είδος αγορών με μικρά ή και ελάχιστα κέρδη. Αυτός είναι ακριβώς ο αληθινός και μεγάλος εφιάλτης κάθε διαχειριστή: Η επίπεδη, χωρίς συγκινήσεις αγορά. Όχι σύντροφοι! Οι διαχειριστές από το να δεχθούν ένα χρηματιστήριο χωρίς συγκινήσεις και επομένως χωρίς κέρδη θα προτιμήσουν το σενάριο με τον ΣΥΡΙΖΑ σαν κακό κακότατο δράκο. Αντιλαμβάνεσθε ότι ζητάτε να κόψετε την ντόπα από τους ντοπαρισμένους;
Οι σύντροφοι οικονομολόγοι αντιλέγουν ότι η πολιτική μας τελικά (τονίζω το τελικά, που σημαίνει πιο μακροπρόθεσμα) θα βάλει την Ελλάδα σε ισχυρότερη ανάπτυξη από αυτήν που μπορεί να πετύχει το τωρινό μοντέλο της λιτότητας. Όμως, σύντροφοι, τα ετήσια μπόνους των διαχειριστών δεν μπορούν να περιμένουν τα αποτελέσματα των δικών σας φιλοσοφιών. Εσείς ενεργείτε σαν να πιστεύετε ότι οι αγορές είναι σοφές και ικανές για περισυλλογή. Η σοφία και η περισυλλογή έρχονται όμως σε αντίθεση με την ακατάσχετη επιθυμία για γρήγορο πλούτο και ισχύ, όπως και με το σύνδρομο της προσπάθειας για όλο και πιο αυξημένη αδρεναλίνη και βέβαια με τις αμφεταμίνες και την κόκα. Γι' αυτό, εκ του αποτελέσματος άλλωστε, οι σύντροφοι οικονομολόγοι δεν πέτυχαν τους σκοπούς τους.
Υπάρχει, άραγε, εναλλακτική στρατηγική απέναντι στις αγορές;

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ (EVER) ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ

Η ρηξικέλευθη πρόταση μου είναι η ακόλουθη:
Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού δεν έχει να δώσει ένα καλό σενάριο στις αγορές, σενάριο παραπέρα δηλαδή καταπάτησης εισοδημάτων και δικαιωμάτων των πολλών, τότε να δώσει ένα σενάριο με κακούς δράκους. Με πολύ κακιά δρακίλα:. Όταν ανέβουμε στην εξουσία θα κάνουμε αυτό στους καπιταλιστές, θα κάνουμε το άλλο, μπλα, μπλα, μπλα... και τον τελευταίο ευρωπαίο γραφειοκράτη θα τον κρεμάσουμε με τα άντερα του τελευταίου έλληνα καπιταλιστή.
Ταυτόχρονα θα πάρει όλο το ποσό της κρατικής επιχορήγησης που δικαιούται σαν κόμμα και θα ανοίξει θέση στα παράγωγα στοιχηματίζοντας υπέρ μιας μεγάλης πτώσης του χρηματιστηρίου. Η πτώση του χρηματιστηρίου θα είναι πράγματι μεγάλη και τα κέρδη από τα παράγωγα τεράστια.
Στη συνέχεια, την Παρασκευή πριν από την Κυριακή των εκλογών θα κλείσει την πτωτική του θέση στα παράγωγα και με όλο το κεφάλαιο (αρχικό κεφάλαιο + τεράστια κέρδη) θα στοιχηματίσει υπέρ της ανόδου. Αν μεν γίνει κυβέρνηση επειδή βέβαια (τουλάχιστον στην αρχή) δεν θα κάνει αυτά τα οποία απειλούσε να κάνει και μόνο αυτό το αίσθημα της ανακούφισης θα δώσει τεράστια ανοδική κίνηση στο χρηματιστήριο και ο ΣΥΡΙΖΑ θα μαζέψει πάλι όλο το χρήμα της αγοράς. Το ίδιο βέβαια θα συμβεί ακόμη και αν δεν γίνει κυβέρνηση και τότε μάλιστα η άνοδος του χρηματιστηρίου και τα συνεπαγόμενα κέρδη θα είναι ακόμη μεγαλύτερα.
Τελικά όλα αυτά τα τεράστια, μα πολύ τεράστια κέρδη, θα τα μοιράσει βέβαια στους πολίτες, με κοινωνική δικαιοσύνη, γράφοντας μοναδική ιστορία.
Σε αυτό το σενάριο υπάρχει η τέλεια αδίστακτη χρησιμοποίηση των αγορών. Τελικά μια μεγάλη ρεβάνς των κοινωνικά αδικημένων γυρίζοντας μπούμερανγκ στις αγορές τις ίδιες τις δομές τους.
Δεν πιστεύω όμως ότι το σχέδιο αυτό θα περάσει από την Πολιτική Γραμματεία. Ο σ. Λαφαζάνης είναι πολύ αυστηρός και δεν του αρέσουν τα παιχνίδια με τις αγορές. Έτσι πάμε σε εναλλακτικό σενάριο:

Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ

Οι αγορές είναι μικρόνοες, μυωπικές, κυκλοθυμικές, αγελαίες, χειραγωγίσιμες, εξαιρετικά αδίστακτες και εξαιρετικά άπληστες και βέβαια ο ορισμός της κοινωνικής αδικίας από πολλές πλευρές. Αντίστοιχα ισχύουν και για τους διαχειριστές των αγορών. Η συστηματική ενασχόληση με τις αγορές αν δεν υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις (και οι περισσότεροι διαχειριστές δεν έχουν τέτοιες) δημιουργεί ιδιαίτερες εγκεφαλικές δομές και τελικά μια ειδική αγέλη ανθρώπων.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των αγορών είναι η ισχυρή ροπή προς την παρανομία με κατεξοχήν προτίμηση στις πρακτικές της χειραγώγησης και της εσωτερικής πληροφόρησης. Δεν υπάρχει μεγάλο διαχειριστής ο οποίος να μην έχει ασκήσει παράνομες πρακτικές και είναι αυτές οι πρακτικές που πολλές φορές κάνουν τη διαφορά στις αποδόσεις των χαρτοφυλακίων των διαχειριστών.
Επομένως σαν πρόταση εναλλακτικής στρατηγικής θα κατέληγα σε αυτό που είπε ο Α, Τσίπρας: Οι αγορές τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας.
Επιπρόσθετα, πιστεύω ότι σε κάθε ευκαιρία οι αγορές και οι διαχειριστές τους πρέπει να απομυθοποιούνται και να αποδομούνται. Να διαλυθεί επιτέλους αυτό το πέπλο άγνοιας που συνεισφέρει στο δέος απέναντι στις αγορές. Αντί επομένως να χάνεται φαιά ουσία με σκοπό να προσπαθούμε να πείσουμε τα παρτσακλά των αγορών είναι πολύ καλύτερο να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει σε άλλες στροφές. Γιατί όχι στη κατεύθυνση δημιουργίας εναλλακτικού χρηματιστηρίου με εντελώς άλλες προδιαγραφές και λογικές. 

Πηγή: www.iskra.gr
Σημειώσεις
[1] Αυτά που θα διαβάσετε αφορούν μια ορισμένη οπτική γωνία πάνω στις αγορές. Προφανώς υπάρχουν και άλλες οπτικές γωνίες που συμπληρώνουν μια σφαιρική άποψη για τις αγορές. Επιπλέον είναι εστιασμένα στην χρηματιστηριακή αγορά των μετοχών από την οποία προέρχονται οι εμπειρίες μου.
[2] Σχετική ανακοίνωση έχει βγάλει το Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Δες εδώ: http://www.jmilios.gr/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1/
[3 ]«Η μάνα του Χο(ω)σε ποτέ δεν έκλαψε»: Κλασική χρηματιστηριακή ατάκα που σημαίνει ότι αυτός που «χώνει» (=πουλάει) έγκαιρα, πάντα σώζεται από μια μεγάλη χρηματιστηριακή πτώση

* Ο Γιάννης Φωτιάδης είναι Οικονομολόγος και μέλος του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
Παρασκευή  12 Δεκεμβρίου 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου